En toen kwam eindelijk dat verlossende mailtje van Inger, van Hyves. Onewayer. Dat kun je worden. Als je tenminste meer vrienden/fans wilt toevoegen aan hyves.
Onewayer.
Klinkt wel een beetje als een doodlopertje. Maar zoals ik al in één van mijn songteksten zeg: "I'm going where nobody's gone before" en "on my way the sun will shine, I will leave my steps behind". Dus dan maar de stappen van een Onewayer. Kan ik een aantal zaken niet meer, die ik toch al niet leuk vond aan hyves: chatten (kwekken), verjaardagen en conversaties van vriendjes in beeld zien, etc.
Onewayer.
Klinkt bijna als een gilde, een illuster gezelschap van intimi, een soort van eretribune waar je als artiest (ben ik toch wel een beetje) bij wil horen. Hopelijk kunnen ze het snel regelen voor me. Nooit meer een persoonlijk berichtje van Job dat zijn best doet niet te verdwalen tussen de honderdvijftien andere hyvesberichtjes van die dag. Iedereen moet me maar gewoon via mijn gmail-account persoonlijk aanspreken. Op hyves kan dat niet meer. Thank God.
Onewayer.
Heb ik toch ineens James Brown in mijn hoofd: "I feel good ..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten