Stop

Door mijn vele schrijvende activiteiten in andere media komt het er niet echt meer van deze blog te onderhouden en te voorzien van nieuwe berichten.

Daarom:

Wil je me toch blijven volgen in mijn schrijvende activiteiten? Kijk dan eens op www.p-a-b.nl of in de diverse media. Vele persberichten, bijdragen aan moties en amendementen, brieven aan besturen, vragen aan verantwoordelijke bestuurders, voorstellen, aanvullingen op het verkiezingsprogramma, inbrengen in Carrousels Drechtsteden en Commissies in Papendrecht en natuurlijk de nodige stukjes in de tijdschriften (zoals "Het belang van...") zijn daar terug te vinden. En de publicaties uiteraard via de geëigende verkoopkanalen en lulu.com.

Het belang van ... woorden

Woorden. In een willekeurige volgorde stelt het vaak niet veel voor. Met veel spelfouten zie je vaak de inhoudelijke boodschap niet meer. In een brij van woorden mis je de clou.

Woorden zijn misschien niet zo krachtig als beelden. Een foto zegt vaak meer dan duizend woorden. Als het beeld echter verkeerd is gekozen gaat de boodschap weer verloren. Dan liever weer duizend woorden.

Het schrijven van redactionele stukjes, het nadenken over kritische vragen, het opstellen van moties en amendementen, het beantwoorden van vragen van inwoners, het per brief stellen van de juiste vragen aan bestuurders is bij elkaar heel wat woorden. Om nog maar niet te spreken over een verkiezingsprogramma. Wikken en wegen. Ook belangen afwegen. En politieke gevoeligheden. En de beelden moeten daarbij worden opgeroepen door de woorden.

Ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is. Zeker. Veel verschillen in de politieke arena. Waar de ene omfloerst zijn betoog maakt is de andere als een Don Quichot bezig, de ene doet het vanaf een geschreven verhaal op de iPad, die als slechte autocue wordt gebruikt, de ander uit het blote hoofd, waarbij retoriek om de hoek loert. Positief verrast was ik deze week door  onze eigen burgemeester van Papendrecht die in de Commissie ABZ een logisch en gloedvol betoog hield voor een nieuw horeca- en alcoholbeleid, dat zelfs de sympathie van andersdenkenden kreeg.

De afgelopen week zijn veel dingen samengekomen. Zoals veel positieve geluiden over mijn onderzoek naar de eerste indruk van mailberichten van gemeenten en de wijze waarop zij participatie (betrekken van burgers) oppakken.
Over het verkiezingsprogramma zijn de meningen verdeeld. Dat is niet meer dan logisch omdat ook ik als juridisch, strategisch en bestuurskundig vogeltje anders gebekt ben dan tot voor kort binnen de partij gebruikelijk was. De laatste puntjes op de i zijn dan ook vooral naast de actualisering van tekstpassages op afzonderlijke programma-onderdelen het eenvoudiger neerzetten van de diverse houtsnijdende argumenten. Leesbaar voor iedereen dus, zowel de fabrieksmedewerker en winkeljuffrouw als de directeur van een multinational. Papendrechts dus. Ik ken nog niet alle woorden, maar ben hard op weg naar een goed begrip van de eigenheid van Papendrecht.

Wat is een songtekst dan gemakkelijker. Tenminste als deze goed is geschreven. Dan zegt een enkele frase meer dan duizend woorden. De woorden vormen dan zelf de beelden. Wekken een gevoel op. Dan blijft de boodschap hangen. Dat bleek deze week nog eens nadat mijn song "Remember My Name" is uitverkozen deel te nemen aan een nieuw TV-programma. Athans in de voorselectie. Eerst nog even as. zondag voorzingen en -spelen in een studiosetting, kijken of het accoustisch overeind blijft op TV. Ben benieuwd. Tijd voor de hit? Wie weet. Hoe dan ook leuk om op basis van eigen geschreven teksten en zelfgecomponeerde melodieën verkozen te worden. Gekozen op een eigen geluid en eigen woorden dus.

Dat laatste geeft in ieder geval een verklaring voor mijn keuze voor het eigen lokale politieke geluid. Meer samenhang en een duidelijker boodschap. Gewoon zoals je bent. Niet vanuit Den Haag of Brussel, maar gewoon zelf. Onder elkaar. Gewoon voor Papendrechters.

Lefgozer!

Er is best lef voor nodig om je als overheid kwetsbaar op te stellen.
Open en transparant. Het lijkt immers zo gemakkelijk, maar het wordt zo weinig echt gedaan.

Bijvoorbeeld bij het vanaf het eerste moment iedereen proberen te betrekken rond de herinrichting van een plein. En dan niet met ouderwetse beproefde inspraakavonden. Nee, juist met nieuwe vormen van participatie. Daar is lef voor nodig. Zeker als de ambtelijke top zegt dat je het moet doen, maar vervolgens er ook alles aan doet om het onmogelijk te maken. Geen geld voor een digitale ideeënbus of digitaal burgerpanel. Allerlei beren op de weg. Wie is verantwoordelijk als het fout gaat? Stellen we ons niet teveel open voor kritiek op social media? Da's eng!?!!  Net zo eng als het schrijven van stukjes in de lokale nieuwsmedia waar de altijd scherpe meneer Van Dalen op antwoord loert.

Tot vandaag dacht ik dat gemeenteambtenaren vaak geen lef hebben. De kritiek niet echt onder ogen willen komen. Zich het liefst terug willen trekken achter hoge muren of een haag van portefeuillehouders, die zich als Koppen van Jut laten manipuleren.

Wat is het goed te zien dat er nog wel lef in de lokale bureaucratie zit. Althans dat is het eerste waaraan ik dacht bij het lezen van de reactie van de gemeentelijke medewerker vandaag per electronische post aan mijn adres.

Zijn mailtje dd. 13 november 2013 begint met de woorden "Mijn excuses voor de wat late reactie van mijn kant."

Het mailtje van mijn hand met de drie eenvoudige vragen dateerde van 19 augustus 2013, bijna 3 maanden daarvoor.

Lefgozer!

Wintertijd: de uitgeruste standaard, de crisis voorbij

Zomertijd is de tijd die gedurende de zomermaanden wordt aangehouden door de klok een uur vooruit te zetten, dit wil zeggen de klok een uur voor te laten lopen op de standaardtijd (die in dit verband ook wel wintertijd genoemd wordt). Wintertjd is dus de standaardtijd, zomertijd is de afwijkende tijd.

De gedachte achter zomertijd is dat men hierdoor zou kunnen bezuinigen op (elektrische) verlichting. Het energiebesparende effect van zomertijd is echter omstreden, zeker met de huidige ledverlichting.

Overigens is de eerste praktische toepassing van zomertijd door de Duitse regering gedurende de Eerste Wereldoorlog, tussen 30 april 1916 en 1 oktober 1916. Kort daarop volgde ook het Verenigd Koninkrijk, voor het eerst van 21 mei 1916 tot 1 oktober 1916. Niet echt een pleidooi voor het fenomeen, in alle vermoeidheid (...?) zijn er nog nooit zulke slechte beslissingen genomen dan toen, zowel door de Duitse als door de Frans-Engelse legerleiding; ik refereer hier aan de honderdduizenden doden en gewonden bij slagen als Verdun.

Toch konden we het daarna niet laten. Tijdens twee andere crisismomenten, de tweede wereldoorlog en de oliecrisis van 1973, wordt de zomertijd ook weer van stal gehaald. En is het fenomeen sinds de jaren 80 gemeengoed geworden in tientallen landen. Alsof we een voortdurende staat van crisis willen houden?!

In 2007 hebben wetenschappers van de Rijksuniversiteit Groningen, in samenwerking met de Ludwig-Maximilians-Universiteit München, aangetoond dat de zomertijd een langdurig en behoorlijk groot effect heeft op de biologische klok van de mens. De biologische klok heeft een vaste cyclus van ongeveer 24 uur en past zich in de zomerperiode niet aan. Daardoor slapen mensen in de zomermaanden minder en slechter. Het verstoorde slaap-waakritme verdwijnt pas weer na het beëindigen van de zomertijd.

Alles in ogenschouw nemend en vooral de vaak vermoeide gezichten om me heen, de verkeerde keuzes die worden gemaakt, gekoppeld aan de wens om sneller uit de crisis te komen doe ik een bescheiden pleidooi om de zomertijd volgend jaar af te schaffen. Laten we het gewoon houden bij de uitgeruste standaard. Hoef ik ook niet meer te bedenken waar de klok nu weer heen moet! Zo vermoeiend allemaal...

KleurPiet (Geachte mevr. Shepherd)

Aan: Verenigde Naties
         New York
t.a.v. mevr. V. Shepherd

Papendrecht, 23 oktober 2013

Geachte mevr. Shepherd,

Om maar met de deur in huis te vallen: Zwarte Piet is inderdaad discriminerend. Het maakt duidelijk onderscheid naar de verschillen in kleuren tussen mensen. En dat een traditioneel feest als Sinterklaas daarmee voortgekomen uit een verleden van andere menselijke verhoudingen en slavernij zal zeker waar zijn.

Maar dit geldt voor meer feesten en onderwerpen in de huidige maatschappij. De kerstman en zijn dwergen worden dikwijls genoemd. Maar wat te zeggen van de eenzijdige en daarmee per definitie discriminerende feesten als Pasen (alleen kuikens en laporen) en Thanksgiving (arme kalkoenen)? Ook de maatschappij zit vol met discriminerende onderwerpen als de inmiddels afgeschafte negerzoenen (die ik gewoon zo blijf noemen in het bijzijn van mijn zwartgekleurde vrienden), de jodekoeken en dame blanche, etc. Ook zie ik nog steeds zebrapaden. En de kleur van cola is nooit anders dan bruin.

Ik geef u echter ter overweging mee dat deze discriminatie en dit onderscheid het allemaal wel leuker maakt in de wereld. Minder grijs en grauw. En ook duidelijker. Een dievenpad is namelijk iets anders dan een weg met kinderkopjes, maar dat betekent niet dat het dievengilde nu protestmarsen gaat houden over de hoofden van de kinderen.

Zwarte Piet is dus discriminerend. Het gekke is echter dat de negativiteit daarbij en de link met slavernij alleen wordt gezien door mensen zoals u, die wel de verschillen tussen mensen willen zien maar niet de overeenkomsten. Dit zegt veel over u en over de kleine minderheid van zeurpieten in Nederland. Het overgrote deel van de Nederlandse bevolking wil gewoon een leuk traditioneel kinderfeest vieren, net als ieder jaar. Zonder de negatieve bijbedoelingen van discriminatie waarvan ze ten onrechte door onder andere u worden beticht. Een feest met alle veelkleurigheid die dat met zich meebrengt. En om de Nederlandse minister van Binnenlandse Zaken gerust te stellen: ik zie al jaren onder andere gele en groene pieten, (hulp)sinten en verwelkomende burgemeesters. Met de United Colours of Plasterk zit het dus wel goed.

Mevr. Shepherd: was de VN ook maar zo veelgekleurd en divers van samenstelling als Nederland ten tijde van Sinterklaas. Het is hoog tijd dat de VN nu eindelijk eens kleur bekent in plaats van een grijze en grauwe wereld na te streven en een mooi kinderfeest te vergallen nog voordat het goed en wel begonnen is. Veel mensen hebben zich groen en geel geërgerd aan uw opmerkingen en aan de vaak onverkwikkelijke discussie die daarop volgde tussen voor- en tegenstanders. Ik hoef u hopelijk niet uit te leggen dat dit het imago van de VN als vredesstichter geen goed doet.

Ik roep u en de VN daarom ook op om de veelkleurige wereld te omarmen in plaats van deze in een eenzijdig grijs te willen inkleuren. En te verklaren dat Zwarte Piet daar als veelgekleurd personage onlosmakelijk bij hoort.

Arno.

VROEM!

Vooruit met VROEM!

Nieuwe politiek in een no nonsense jasje. Als het geen zin maakt, niks toevoegt of geen overheidstaak van nature is doen we het gewoon niet.

Niet het zoveelste one issue partijtje, niet de focus op slechts een paar elementen, zoals oudgedienden die zich richten op de gewone arbeider (PvdA), Jan met de pet (SP), de grotere ondernemer (VVD), de werking van democratie en onderwijs (D66), milieu (GL), christelijk algemeen (CDA) of bijzonder (CU, SGP), dier (PvdD), ouderen (50+) of anti-islam en -Europa (PVV). Kort door de bocht? Zeker! Discutabel zelfs. Maar voor het punt dat ik wil maken erg verhelderend.

Sinds kort heeft ook Hero Brinkman aangegeven niet langer stil te kunnen blijven zitten en dat is van een politieman natuurlijk altijd fijn om te horen. Hij wil binnenkort namelijk de zoveelste partij oprichten rond kleine ondernemers en zzp-ers. Weer een one issue partij erbij dus. De vraag is of we daarop zitten te wachten. Er zullen best kiezers zijn die de partij in de Tweede Kamer kunnen krijgen waar Hero zich dan verbaasd kan afvragen waar zijn voormalige baas van de PVV is gebleven (naar Europa...).

Voor de regeerbaarheid van Nederland is dit allemaal niet zo best. Het wordt immers wel erg fragmentarisch allemaal. Het wordt weer tijd voor een paar grote politieke stromingen die terug te zien zijn in enkele grotere politieke partijen.

Vandaar het grote alternatief vanaf de volgende verkiezingen. Naam van de partij is inmiddels gevonden. VROEM! De no nonsense partij van Nederland. Belastingverlaging en afschaffen van de toeslagen gaan hand in hand. Deregulering en vereenvoudiging voorgestaan. Veiligheid, Recht, Onderwijs, Economie en Milieu zijn de onderwerpen die onze politieke en bestuurlijke agenda al jarenlang bepalen en behoren tot de kernactiviteiten van de Nederlandse overheid. De onderwerpen dan wel in samenhang natuurlijk, geen losse verbanden of eenzijdige focus. Een echt omvattend verhaal. Zelfs Brussel (Europa) en binnenlandse zaken zitten er in, maar dan juist bekeken vanuit de genoemde onderwerpen en niet vanuit het denken in structuren of procedures. VROEM! Met nadruk aanwezig, vandaar ook het uitroepteken! Voor iedereen en alles.



Bij voldoende animo binnenkort in ieder politiek theater en alle geledingen van de maatschappij.

Opzij dus. Maak plaats voor het initiatief. We hebben geen haast, maar de tijd dringt wel. Het moet namelijk allemaal weer in beweging komen.

Nederland vooruit met VROEM!

Lol

Lol of LOL wordt in meerdere betekenissen gebruikt

Lol, een ander woord voor pret of plezier.
LOL, internetjargon voor "Laughing Out Loud", "Lots of Luck" of "Lots Of Love".
LOL (^^,), een studioalbum van Basshunter.
Lol (rivier), een rivier in Zuid-Soedan.
Lol Coxhill, een Britse saxofonist.
Lol Tolhurst, een medeoprichter, drummer en toetsenist van de Britse rockformatie The Cure.
LoL is de afkorting van League of Legends (videospel), een online videogame.
LOL (2012), een Amerikaanse remake van de Franse film uit 2008
Lol, lokale omroep landsmeer.

(Bron: wikipedia)

Ik had er maar 3 van de 9 goed. Net zoals veel mensen denk ik. Vooral van die rivier, die muzikanten en de film had ik nog nooit gehoord. En de lokale omroep hier heet RTV Papendrecht, bij de meesten meer bekend van de advertenties in een weekblad dan van het kijken of luisteren naar de programma's.

Geinig te zien dat een term in de loop van jaren verwordt tot iets anders, dat het een andere betekenis krijgt. Ik had het er gisteren nog over met mijn oudste zoon. Als fervent League of  Legends speler is ie net gepromoveerd tot de platinumdivisie en behoort nu wereldwijd tot een elite van zo'n 4 à 5% van de spelers. Leuk voor hem. Hij moet nog wel even doorgaan voordat hij bij de Challengers hoort en in aanmerking kan komen voor een plaats in de grote finale waarbij een prijzengeld van 1 miljoen dollar is te verdienen, zoals afgelopen weekend in het Staplescentre. Ik lig al bij voorbaat krom bij het volgende whatsapp-berichtje dat hij zou kunnen hebben verstuurd naar zijn online gamevrienden bij het verkrijgen van zijn platinum status.

"Hey guys, hoop lol. Plat in LoL. Op naar challenger en Staples. LOL"

 Gestapelde humor dus eigenlijk. Ik hou het toch maar bij volzinnen en zo min mogelijk afkortingen.

Zwart Wit

Zwart Wit

Een jaarlijkse discussie

Over de Goedheiligman. 

Met of zonder zwarte Pieten

En witte schimmel

Met al die schmink

Zie ik toch meer kleur

Zwart Wit

Een vastgelegd contract

Of woorden in een krant

Een verhaal met woorden

Dansende letters

En tussen de regels in

Altijd meer gekleurd

Zwart Wit

Ook wel zwartwitjes

Zowel zout als zoet

Basis voor Engelse drop

Daar niet te krijgen

En als je goed proeft

Echt variatie

En met heel veel kleur

Zwart Wit

Wij versus hullie

Goed tegen kwaad

Je zal erin blijven

Blind en verdoofd

Of toch de ogen open

En wakker geschud

De kleuren weer zien

Zwart Wit

Met gitzwarte inkt

Op hagelwit papier

Als het niet anders is

Gewoon wat ik zie

Of je het leuk vindt of niet

Met volle overtuiging

Politiek gekleurd

Betrouwbaar

Niet alles is wat het lijkt.

Dat wat pakweg een generatie of wat geleden nog zo normaal was blijkt nu soms van een geheel andere orde te zijn. Dat moet je dan wel door hebben anders wordt je aardig op het verkeerde been gezet.


POLITIEK

Zo weet iedereen inmiddels wel dat landelijke politici voor de verkiezingen dingen beloven die ze erg snel na de verkiezingen alweer intrekken. Politieke realiteit heet het dan ineens; iets dat er kennelijk als het op stemmen aankomt niet zo toe doet.

Gelukkig speelt dit bij de plaatselijke politiek in Papendrecht toch een stuk minder, vnl. door een voorkeur bij de meeste partijen voor een brede coalitie. Iets minder extreem, misschien wel wat saai, maar ook degelijk en betrouwbaar. Zolang het maar niet teveel ouwe jongens onder elkaar wordt. Geen achterkamertjes, maar gewoon in de openbaarheid.


NIEUWS

Wat veel mensen niet weten is hoe het nieuws nu eigenlijk tot stand komt. Wie selecteert wat er eigenlijk in de krant komt en hoe wordt de invalshoek gekozen?

Voor de landelijke nieuwsbladen gaat het er nog vrij open en transparant aan toe. Een canard (een misser met eventuele rectificatieeisen die volgen) kan men zich daar niet echt veroorloven, dus is men vooral secuur in het toepassen van principes als hoor en wederhoor en het vinden van een balans in stukjes, die daarmee vooral een sfeer krijgen van feitelijke nieuwsgaring. Dat geeft een behoorlijk betrouwbaar nieuwsoverzicht en voldoende keus om een feitelijk relaas naar eigen kleur (Volkskrant, AD, Telegraaf, nu.nl, etc.) in te laten vullen.

Hoe anders is dit op het lokale niveau. Mensen van de krant kennen vaak mensen in de lokale gemeenschap. Het betreft vaak ondernemers, die ook adverteren in het "plaatselijke suffertje", zoals ik een landelijke dagbladuitgever eens hoorde spreken over op zichzelf mooie lokale initiatieven. Oubollig of niet, een mooi blad of niet: uiteindelijk gaat het ook hier om journalistieke principes, toch?! Nou, niet altijd, om de voornoemde reden. Een beetje ondernemer met voldoende financiële middelen en een goede relatie met een verslaggever laat zo een leuk stukje plaatsen over zijn onderneming. Is dat erg? Nee, vaak niet. Zolang het voldoet aan regels van fatsoen, geen schade veroorzaakt en - in het geval van een dispuut of tegenstrijdige standpunten - ook de andere kant van de medaille belicht. Juist daaraan schort het echter af en toe bij een lokaal weekblad en dan wordt het allemaal wel erg onbetrouwbaar. En is het spitsroeden lopen voor het weekblad.

Zo zie ik afgelopen week een charme-offensief van een bedrijf dat door de gemeente aan de regels wordt gehouden. Een bedrijf dat niet vooruitlopend op de uitkomst in het vergunningverlenende proces een vrijstelling krijgt om (alvast) aan de gang te gaan. "Onbegrijpelijk" is het woord dat de ondernemer daarvoor over heeft. Hetzelfde woord zou ik willen gebruiken voor de wijze waarop het stuk is geplaatst: ondertekend door de journalist en niet, wat het duidelijk is, als advertorial. Dit is journalistiek onjuist, tegen de geldende mores in en daarmee uiterst onbetrouwbaar. Dat heeft uiteraard altijd ook weer consequenties in de wijze waarop anderen in de gemeente - bij het betreffende bedrijf betrokken college van B en W, gemeenteraad en inwoners - tegen het weekblad aankijken en zullen betrekken bij hun eigen initiatieven.


Betrouwbaar. Iedereen kan ervan op aan dat ik een geluid als dit zal blijven geven. Voor meer duidelijkheid, transparantie en openheid. Voor het belang van de inwoners en bedrijven van Papendrecht, vanuit de politieke partij waarmee ik me heb verbonden.

Ucquie, betrouwbaar (+ 5 okt 2013)

Energie

Energievretend weekje achter de rug. Na een samenzijn in onenigheid van SLP ("samenwerkende" lokale partijen) daarna drie Raadscommissies en de Drechtstedendinsdag bijgewoond.

De onderwerpen die het meest opvallend waren zijn toch echt de kunstgrasvelden voor voetbalverenigingen, het topsalaris van de directeur van de huisvuilophaaldienst, de voorstellen voor een nieuwe organisatie van Drechtsteden, een duurzaamheidsagenda en een motie over schaliegas. Tussentijds doen ook de windmolens nog van zich horen.

De kunstgrasvelden doen veel stof opwaaien. Volgens mij vooral veroorzaakt door de lange periode tussen aanzet en beslissing in dit dossier. Nu toch een beetje een gevoel van geldsmijterij, terwijl er tegelijkertijd in heel belangrijke dossiers in zorg en welzijn miljoenen gekort moeten worden. De energie in dit kunstgrasdossier lijkt vooral afkomstig van de verantwoordelijk wethouder zelf, in die zin dat er veel woorden nodig blijken om een 25-tal vragen deels te beantwoorden. Wordt met zekerheid vervolgd in de komende plenaire Raadsvergadering. Hopelijk geen (kunst)graspolletje.

Dat het winnen van energie uit huisvuil enorm winstgevend kan zijn is duidelijk. Dat de directeur van het betreffende bedrijf daarom meer moet verdienen dan de Balkenendenorm is nog geen uitgemaakte zaak. Onduidelijk blijft of de betreffende wet wel of niet van toepassing is en of de gemeenteraad er daarom iets van moet vinden.

De voorstellen voor een aanpassing van de organisatie van Drechtsteden heeft een jaar lang een hoop energie gekost. Zelf ben ik er een half jaar bij geweest en opvallend is de wijze van denken en vergaderen. Standpunten worden vanuit politieke stromingen en regiofracties ingenomen en niet vanuit de deelnemende gemeenten: da's niet zo logisch voor een uitvoeringsorganisatie, ook al wordt het leeuwendeel van de sociale taken van de gemeenten door deze organisatie uitgevoerd. Veel energie is gaan zitten in een structuurdiscussie, de inhoud moet binnenkort dan ter hand worden genomen. Een bestuurskundig totaal verkeerde wijze van handelen: de structuur hoort de inhoud te volgen en niet andersom. Grote kans dat als de discussie in de komende maanden wordt gehouden rond de inhoudelijke taken de nu voorgestelde structuren op voorhand niet voldoen. Weer een jaar en veel energie verspild. Wat kost dat allemaal?

De duurzaamheidsagenda was ook in Drechtstedenverband aan de orde. Veel bekend bla-bla over nut en noodzaak en wil tot samenwerken tussen bedrijfsleven en overheid. Over zonnepanelen op ieder overheidsgebouw. En natuurlijk erg veel initiatieven van raadsleden over hoe het allemaal anders kan, hoe en wat er allemaal duurzamer kan. Dat was namelijk de bedoeling van het veel te kort geprogrammeerde moment in de Carrousel. Dus wat denk je? Waar kwamen de raadsleden mee? Met niks! Absoluut niks! Alleen wat gewauwel over hoe belangrijk het allemaal is. Hoe fijn het is dat er samenwerking is. Ik vraag me echt af of de samenleving en de inwoners wel voldoende vertegenwoordigd worden in de Drechtraad. Het lijken wel allemaal bestuurdertjes in spee in plaats van mensen met een achterban die boordevol ideeën en energie moet zitten over duurzaamheid.

De motie over schaliegas is eigenlijk een lachertje. Bedoeld om de minister te overtuigen de proefboringen niet door te laten gaan. Inmiddels heeft minister Kamp echter een moratorium ingesteld van anderhalf jaar en zou de (druk achter de) motie weg moeten zijn. Het is echter overduidelijk verkiezingstijd en normaliter kritische partijen volgen klakkeloos het betoog van de indiener. Een sympathieke motie, dat wel. Maar nu even niet van toepassing. Er zijn op dit moment echt belangrijker dossiers. De decentralisatievoorstellen van jeugdzorg en Awbz-taken bijvoorbeeld. Miljoenen worden er gekort op taken die van levensbelang zijn voor het welzijn van vele honderden Papendrechters en misschien wel de veiligheid van de overigen. Ondertussen maken we ons druk over een energiebron die mogelijk vervuilend is, als het überhaupt tot een exploitatie zou komen over pakweg 6 jaar. Nee, ik zou mijn energie liever aan andere dossiers kwijt zijn dan aan het landelijke speeltje van GroenLinks.

Bovendien geldt er ook nog het argument van de windmolens. De provincie gaat, tegen de wil van de inwoners van onder andere Papendrecht in, binnenkort over tot aanwijzing van de locaties voor windmolens en gunning aan de opdrachtnemers/aannemers. Terwijl ondertussen steeds meer twijfels komen over de rendabiliteit en milieuvervuiling van de windmolens zelf. Daar ga je met je gemeentelijke vuist tegen schaliegas.

Dagje rust nu. Even energie opdoen. Kerstsong van dit jaar maar eens afmaken. Werktitel: "World (just 'round the corner)". Gaat niet over Papendrecht, maar over oorlogsgeweld. Het denken houdt immers niet op bij de grenzen van Papendrecht.

Tempo

Iedereen kent het wel. Het gaat allemaal niet snel genoeg. Ze moeten maar eens opschieten. Wie ze zijn? Ach, eigenlijk al die anderen. Pratend op straat (opzij, opzij, opzij), de kassajuffrouw (biep), voor je bij de pomp (grrr), overstekend bij de rotonde (met zijn drieën naast elkaar ook nog).

Tempo dus. Of eigenlijk het verschil in tempo. Niet synchroon zijn.

Vaak heeft dit tempoverschil meer met ons zelf te maken. Het onvermogen je in te leven. Als je dat wel zou doen wordt het allemaal veel makkelijker. In het verkeer heet dat anticiperen. Werkt erg goed en je rijdt nog veiliger en zuiniger ook. De traag biepende kassajuffrouw los je er echter niet mee op, de rij wordt dan niet sneller korter. Wat dan vaak helpt is (enigszins) gelaten accepteren dat het zo is. Moet je wel kunnen. Heeft ook weer alles te maken met wat je mag verwachten. Dus de opgewekte verwachtingen spelen dan een grote rol. En daar gaat het dan vaak mis.

Enkele weken geleden was er een grote delegatie van inwoners van Papendrecht aanwezig bij de vergadering van de Commissie Ruimte. Enkelen hebben ingesproken. Maar velen hebben (net als in mei, toen ze er ook in grote getale waren) echt verwonderd zitten kijken naar het vele gepraat over procedures en politieke standpunten. Terwijl er aan de ene kant een verslag in groot tempo voorbij gewauweld wordt (1, 2, 3, 4, ...) lijkt het verderop zo'n vergadering helemaal op te stoppen. Als een bottleneck komt dan ineens alles samen en lijkt er geen schot te zitten in het gebeuren, terwijl de bewoners steeds ongeduldiger wachten tot er wat gebeurt, een toezegging komt. En die komt dan niet, want er zijn allerlei (juridische) procedures die eerst moeten worden doorlopen voordat de beslissing genomen kan worden.

Vooral in dat laatste zit natuurlijk het grootste tempoverschil tussen overheid en burger. De laatste wil morgen nog aan de slag, terwijl de overheid nog maar net de eerste stappen in een procedure van maanden zet. Vaak zeer frustrerend.

Dit is echter ook een opdracht aan betrokken raads- en collegeleden en om daar waar dit kan beter aan de inwoners uit te leggen wat ze kunnen verwachten. Duidelijk in hun eigen taal, niet de ambtelijke taal die zo kenmerkend is voor menig gemeente.
De andere opdracht is ook duidelijk: een verbetering van de reglementen van vergaderingen in gemeenteraad en commissies met het oog op meer doelmatigheid en - als ze er zijn - synchroniciteit met (het tempo van) de toehorende en insprekende inwoners. Dan hoeft het ook niet altijd zo laat te worden.

Deze week weer drie Commissies en een Drechtraad. Zullen wel weer latertjes worden.

Reactie

Altijd leuk om een reactie te krijgen onder een bericht.
Van iedereen.
Ook al heb je net als mijn ex eigenlijk niks meer toe te voegen.

Ten overvloede toch even de spelregels voor een reactie. Het blijft kennelijk toch moeilijker dan gedacht.

Elf simpele basisregels:

1. Anoniem reageren is niet mogelijk, maar u mag wel een pseudoniem gebruiken.
2. Een reactie wordt vooral gewaardeerd als deze een bijdrage geeft.
3. Geen laster, intimidatie, beledigingen, discrimineren en persoonlijke aantijgingen.
4. Respecteer andere bezoekers en hun reactie.
5. Alle reacties worden onder de eigen verantwoordelijkheid van de bezoeker geplaatst en geven slechts de opvatting van deze bezoeker weer.
6. Reacties moeten altijd betrekking hebben op het bericht of daaraan gerelateerde reacties.
7. Reacties mogen geen privé-gegevens van derden bevatten.
8. Reacties mogen geen reclame-uiting bevatten.
9. Het gebruik van een pseudoniem is toegestaan. Het gebruik van een valse naam (bijvoorbeeld Ivo Opstelten of Pim Fortuyn) is niet toegestaan.
10. Formuleer uw reactie kort en bondig en in correct Nederlands.
11. Links in de reactie naar andere sites, bestanden en software zijn niet toegestaan.
Eventuele schade die daardoor de ontstaat is verhaalbaar op de bezoeker die de reactie heeft geplaatst.

Dat valt dus wel mee, nietwaar? Elf simpele algemene regels. Moet kunnen, al zal het voor sommigen nog werken zijn aan pakweg 5 of 6 van de 11 regels.

Succes!

Handvatten

Handvatten.

Doorgaans gebruikt om deuren te openen.

twee van de deze week vervangen exemplaren

De meest gebruikte zijn soms toe aan vervanging, de andere doen het nog goed. Toch vervang je ze allemaal, zeker als de nieuwe en oude handvatten niet echt op elkaar lijken of zelfs qua vorm vloeken met elkaar. De afgelopen week heb ik er inmiddels veel vervangen in huis. De oude exemplaren hadden inmiddels een werkend leven achter de rug en voldeden niet meer. Het oogde nog wel goed, maar regelmatig stond er weer één van de huisgenoten met een klink in de hand terwijl de deur nog dicht was. Als reparatie dan niet meer helpt moet je er aan geloven en tot vervanging overgaan.

Handvatten.

Ook omschreven als aangevers. Of hints. Tips. Eye-openers.

Als je ziet welke worsteling een vrijwillige stichting doormaakt om serieus genomen te worden in het vele goede werk dat ze al jarenlang doet. Als je ziet dat ze zich bijna dag en nacht uit de naad werken voor het goede doel. Als je ziet dat de eigenlijke eigenaar van het probleem deze stichting niet eens ziet en de stichting in eerste instantie niet eens betrekt bij een nieuw te vormen beleid of bij de toekomstige uitvoering daarvan. Dan ga je als je dat kunt aan de slag en voorzie je iedereen van de nodige handvatten. Lastige daarbij dat de eigenaar van het probleem niet gewend was de deuren te openen, deze had daar zelfs al wat sloten op gedaan. De stichting was ook voornamelijk bezig geweest deuren in te trappen om daarmee de eigen glazen in te gooien.
Inmiddels zijn de handvatten aanwezig. De deur is van de sloten ontdaan en staat inmiddels op een kier. Nu maar hopen dat er niet een nieuwe deur is met sloten of slecht functionerend handvat.

Handvatten.

Ook wel ideeën. Of vernieuwde modellen en methoden.

In de afgelopen maanden veel bezig geweest met de wereld achter de gemeentelijke politiek. Mijn juridische kennis ingezet bij het politieke dispuut over een bedrijf dat zich al jarenlang niet hield aan de milieuvergunning. Mijn bestuurskundige kanttekeningen geplaatst bij de eenzijdige en ook ondemocratische wijze waarop 6 drechtsteden gezamenlijk optrekken. Mijn vraagtekens gezet bij de wijze waarop politiek wordt bedreven, ook door andere partijen dan die waarbij ik sinds kort ben aangesloten. Mijn bijdrage gegeven aan een aanzet tot een meer doorlopende luisterende campagne.
Veel van de aangereikte handvatten worden opgepakt. Enkele zitten nog in de pen. De mooie combinatie van EIC en een inventariserend onderzoek naar participatie moet in de komende weken leiden tot het publiceren van de onderzoeksresultaten. Met vele handvatten voor alle 408 aangeschreven gemeenten.

Nieuwe handvatten.

Nu de deur nog openen...

Van Papgat naar Papendrecht: niet zo'n groot verschil

Sint-Oedenrode. Rooi. Klompengat. In carnavalstijd het Papgat genoemd. Ik ben er geboren. Bijna opgegroeid in de kerk van het enige geloof in Rooi dat een massa aanhangers had: de RK-kerk. Niet dat mijn familie zo kerkelijk was. Maar ik vond het er wel mooi. Eerst als muzikaal talentje op de blokfluit, ik moet 6 of 7 zijn geweest. Even later als misdienaar en koster. Weer later als akoliet, kerkorganist, muzikant en zanger in het jongerenkoor en vanuit mijn studie als adviseur voor het kerkbestuur. Een overwegend conservatief dorp, ook politiek. Grote Xander van Vessem boezemde respect in, vooral door zijn initiatief met zijn Democratische Groepering Sint-Oedenrode (DGS) en natuurlijk met zijn postuur.

Papendrecht. Voor mij geen bekende bijnamen. Ik woon er nu bijna een jaar. Zie iedere zondag vele Papendrechters naar hun kerk gaan en daarvan zijn er velen, allemaal met hun eigen accent binnen de Christelijke geloofsrichtingen. Ik zie ze stoeien om de kerken en koortjes of andere muzikale omlijstingen in stand te houden. Wereldnieuws is het als één van de organisten op een orgel in Parijs mag spelen voor toeristen. De politiek is ook hier grotendeel conservatief en het gemeentebestuur blinkt uit in degelijkheid. Ook hier boezemt een lokale partij ontzag in en behoort deze al jarenlang tot de grootste partijen van Papendrecht.

Zo op het eerst oog twee totaal verschillende gemeenten. Zeker als je daarbij optelt de verschillen in inwoneraantallen, Papendrecht is bijna twee keer zo groot, en gemeentelijk oppervlak, waarbij het Papgat ruim 6 maal groter is!

Niettegenstaande de verschillen zijn er echter ook grote overeenkomsten. De nuchtere en zelfs wat conservatieve inslag bij de dorpsgenoten. Maar ook de kleuren van de gemeentelijke baniers - blauw en geel- en de drie torens of molens daarin. Ook de samenstelling van de bevolking loopt nagenoeg gelijk op. De arbeidsparticipatie is nagenoeg gelijk. De bouw van de huizen, vooral die uit de jaren '60 en '70, zijn in beide gevallen karakteristiek voor een voormalige groeigemeente. Met bijbehorende bredere straten waarin vaak aan beide kanten geparkeerd kan worden. Ook enkele ondernemingen hebben wel wat van elkaar weg: Ahrend Oda had al een kantoorflat en Fokker moet deze de komende jaren nog krijgen, uiteraard op een plek in het zicht.

Vanaf de eerste dag dag we in Papendrecht zijn komen wonen voelde het goed. Als een thuiskomen na een lange Franse reis. De korte periode in Noord-Holland is al snel vergeten. En als de kinderen dan ook nog hun draai lijken te vinden op de Beatrixschool en De Lage Waard mag ik me eindelijk ook eens in de plaatselijke politiek storten. Iets wat tot nu toe niet mogelijk was in Frankrijk of daarvoor als jurist, beleidsmedewerker en strateeg bij Rijkswaterstaat. Okee, de politieke arena oogt soms wat kneuterig, zoals gemeentepolitiek kan zijn. Maar vaak ook erg boeiend om te zien hoe politiek en bestuur zich staande proberen te houden in het geweld dat vanuit Den Haag of Drechtsteden komt.

Zo bezien zijn het Papgat en Papendrecht voor mij niet zo verschillend. Papendrecht is voor mijzelf eerder een doorgaan waarmee ik in het Papgat ben opgehouden. In 1988 was mijn laatste wapenfeit in Rooi het opstellen van een schaduwrapport voor de toenmalige aanstaande reorganisatie van het ambtelijke apparaat. Het gevolg is geweest dat het rapport van Twijnstra Gudde dat er al lag onderuit gehaald is en overgedaan moest worden. Inmiddels ben ik vanuit een ondersteunende rol voor het PAB, de plaatselijke lokale partij, bezig in enkele interessante dossiers, die eveneens een behoorlijke impact hebben of gaan krijgen. Mijn juridische bijdrage rond Rivierendriesprong is daarbij een goede opwarmer geweest.

Voor mij is het duidelijk: van Papgat naar Papendrecht is op de 25 tussenliggende jaren na niet zo'n groot verschil. Mijn bordje Pap is voorlopig nog niet leeg.

(Niet) alles op zijn plek!

Niet alles wat kan mag ook.
Niet alles wat mag zou moeten kunnen.

Hoe vaak hoor ik "de jeugd van tegenwoordig" niet zeggen dat ze iets doen omdat het nu eenmaal kan? Of dat er niemand is die er wat van zegt en het dus moet kunnen?
Oudere generaties kijken dit vaak aan met een afschuw. Ze mompelen dan vaak iets als "in onze tijd deden we dat niet" of "vroeger zou je daar voor op je kop krijgen". Ik betrap mezelf ook wel eens op het maken van dergelijke opmerkingen. Je wordt ouder papa...

Ik heb niet overal een mening over of hou deze soms wijselijk voor me. Ik weet echter wel dat het gedrag van de oudere generatie vaak dat van de jongere beïnvloedt.

Daar stond ie weer afgelopen donderdag. De persauto. Voor de ingang van het gemeentehuis. Opzichtig en misschien wel opzettelijk slordig schuin geparkeerd. De reclame voor het nieuwsblad/de lokale omroep waarvoor hij werkt in de looprichting. Geparkeerd met toestemming, dat wel. Hij heeft daar naar eigen zeggen een ontheffing voor. Het is dus zijn "goed recht" om daar te staan. Ik vraag me wel af of ie er iedere vergadering van gemeenteraad en commissies weer moet staan. Of tijdens het bijwonen van het Platform Maatschappelijke Verkenningen van een week daarvoor, waar hij niet als pers maar als één van de ondernemers aanwezig was. Er zijn op die momenten meer dan voldoende parkeerplaatsen. De ontheffing lijkt mij dan toch eerder bedoeld voor andere situaties waarin er juist geen tijd is na te denken over de parkeerplaats. Of als er simpelweg geen parkeerplaats is maar er wel nieuws te verslaan.  

Niet alles wat kan mag ook.
Niet alles wat mag zou moeten kunnen.

Ik pleit hier voor een wat terughoudender gebruik van de bijzondere ontheffing door de betreffende reporter. Zeker gezien het te geven goede voorbeeld, maar misschien ook omdat de ook altijd aanwezige reporter van het concurrerende nieuwsblad geen auto voor de deur van het gemeentehuis plaatst. Maar misschien heeft deze wel helemaal geen ontheffing gekregen; in dat geval is er sprake van een bijkomend probleem.
Ik vraag me ineens af of niemand van college- en raadsleden dit aan de orde durft te stellen omdat er dan misschien negatief over je wordt geschreven? Of nog erger: dat je doodgezwegen wordt? Nee, dat kan en mag niet het geval zijn: iemand die een koninklijke onderscheiding heeft gekregen voor zijn verdiensten staat daar natuurlijk ver boven.

Niet zo lang geleden zag ik een personenauto met symbolen van de brandweer komen aanrijden en parkeren tegenover de Action. Op een plek waar dit niet is toegestaan, maar met een dergelijke opzichtige auto is dat natuurlijk geen probleem. Net zoals bij de laagvliegende reporter hiervoor zal er wel sprake zijn van een ontheffing. In eerste instantie dacht ik nog "waar is de brand?" De man stapte echter rustig uit zijn wagen en ging even shoppen bij de Action. Op zijn dooie gemak. Toen ik een kwartiertje later weer voorbij kwam zag ik de auto nog staan en kwam de man net uit de winkel gelopen richting "zijn" auto. 

Niet alles wat kan mag ook.
Niet alles wat mag zou moeten kunnen.

Wat mij betreft ook een terughoudender gebruik van de algemene ontheffing door de betreffende brandweerman. Zeker gezien het te geven goede voorbeeld, maar misschien ook omdat het leidt tot veel onbegrip op een drukke koopdag en iedereen zijn auto verderop moet parkeren. Als er ergens brand is gaat het natuurlijk om seconden, maar als dat zijn excuus is had ie niet tegenover de winkel maar nog dichterbij de ingang kunnen en moeten parkeren, bijv. op de plek waar die bus van de gekke piano's vaak te vinden is.

Afgaande op een melding van diefstal bij winkelcentrum De Wilgendonk parkeren twee politieagenten de auto dwars over de straat op de invalidenplek. Ze vinden overduidelijk de twee bandieten bij de ingang, vragen om identiteitsbewijzen en maken het nodige papierwerk in orde. Tot zover niks aan de hand, al zie ik vele bezoekers van het winkelcentrum met de nodige moeite de geparkeerde politieauto ontwijken. Ik doe snel mijn boodschap en merk dat de twee agenten ook in de winkel zijn. Ze staan daar nog steeds - kennelijk hun lunch bij elkaar te sprokkelen - als ik bij de kassa afreken. Eenmaal buiten zie ik de politieauto nog steeds dwars op dezelfde plek staan. Een aantal automobilisten vraagt zich af wat er aan de hand is. Eén van de automobilisten lijkt zich af te vragen waar hij nu wel kan parkeren met zijn parkeerkaart voor invaliden.

Niet alles wat kan mag ook.
Niet alles wat mag zou moeten kunnen.

Ook hier zou een terughoudender gebruik van de algemene ontheffing door de betreffende politieagenten op zijn plaats zijn. Ook hier het goede voorbeeld. Ook hier het onbegrip op een drukke koopdag.

Als wij niet alles op zijn plek zetten...
Als wij de regels voor iedereen toepasselijk verklaren, behalve voor ons zelf...
Als wij ons verschuilen achter regeltjes en de geest van de wet met voeten treden...
Als wij niet af en toe uit eigen beweging een stapje terug zetten...
Als wij er elkaar ook niet op aanspreken...
Als wij geen sancties laten volgen op ongewenst gedrag...

...dan moeten wij ook niet raar staan te kijken als dit voorbeeld door velen op andere plaatsen zal worden gevolgd.

Niet alles wat kan mag ook.
Niet alles wat mag zou moeten kunnen.

Ben benieuwd of de persauto er volgende keer weer staat.

One small step for a man

De afgelopen weken minder aanwezig geweest op de social media zoals twitter en deze blog.

Voornamelijk vanwege de vele bezigheden. De Eerste Indruk Check (websitecheck uitzendbureaus) en Front2Back (o.a. Ziezobeurs) vroegen om aandacht.  Daarnaast eindelijk ook een muzikale partner gevonden (misschien wel 2) om samen 1 of meerdere hits te schrijven. En dan vragen natuurlijk ook de kinderen af en toe wat aandacht.

Belangrijkste reden is echter de interne Samsung-wisseling. Nee, niet het bedrijf maar de toestellen. Sinds kort ben ik overgestapt naar het gebruik van snellere mobielere  apparaten. Een Samsung Galaxy Tab i.p.v. de notebook (hoewel ik die er nog wel bij gebruik) en een Samsung Galaxy Y voor het mobiele bellen en zo (nodig na de crash van mijn verouderde Sony Ericsson). En inderdaad: er is een melkweg (= Galaxy) te ontdekken. En heel langzamerhand begin ik te wennen en kan ik de activiteiten weer een beetje oppakken. Nu wel in allerlei kleine subprogrammaatjes, ook wel apps genoemd, en niet meer via een webbrowser. Meer intuïtief op de tiktegel, vooral met andere bewegingen op het scherm. En ja, ook ik heb het scherm van mijn oude notebook deze week al regelmatig vies gemaakt in een poging een andere pagina of link te openen.

Toch ben ik ervan overtuigd dat er sprake is van vooruitgang. Zeker als je "ziet" hoe blinden gebruik maken van onder andere de voorleesfuncties op tabletcomputers. De mobiele apparatuur opent sowieso vele andere wegen en manieren van doen en denken. Een grote stap voorwaarts!

Zo! Nog een paar kleine stapjes en er is een eerste bericht geplaatst in mijn blogreeks met een tablet. Nu de rest van het universum nog ontdekken...

8 over 10

8 over 10

8 over 10

voor 2 van 7

ik 4 ook even

jouw 8 over 10

8 over 10

de 8e van de 4e

laatst nog hier

met 6 over 10

8 over 10

na 66 en 77

zon en regen

nu 8 over 10

8 over 10

weer 1 erbij

volwassen vrij

met 8 over 10

8 over 10

je eigen 1-2-3

stop of in actie

kies! 8 over 10

8 over 10

is niet te laat

geen 2 voor 12

slechts 8 over 10

8 over 10

nog 1 verstreken

en 8 wordt 9

dan 9 over 10

8 over 10

voor het leven

1 van de 7

nu 8 over 10

Samen een hit?!

Onder deze titel heb ik afgelopen week op een aantal muzikanten(data)banken een advertentie geplaatst. Tot nu toe een viertal reacties (als je de suggestie van de moderator van één van die sites meetelt). Op zichzelf geen slechte "opbrengst", maar dit kan altijd beter en de keuze dus groter. Vandaar hier de tekst van de advertentie voor blogvolgers en google-plussers, ook eventueel om door te sturen naar iemand die ze kennen.

Gezocht! Een muzikale partner - bij voorkeur zang en gitaar en omgeving Papendrecht - die samen met mij wil werken aan een zelfgeschreven muzikaal repertoire. 

Klein en akoestisch (zang/piano/gitaar) of juist volledig gearrangeerd en uitversterkt. 

Kijk voor mijn tientallen muzikale creaties op Youtube, Spotify en de gebruikelijke verkoopkanalen van iTunes, Amazon, eMusic (zoeken onder mijn naam). Ook zijn enkele songs terug te vinden op onder andere SoundCloud.

Podiumervaring of virtuositeit zijn niet de belangrijkste eigenschappen die ik in een muzikale partner zoek. Wel de passie voor muziek, het uitproberen van iets nieuws en het vermogen om met stem en bijv. gitaar iets toe te voegen, waardoor het "wow"-effect ontstaat en een hit binnen handbereik is.

Fallen Heroes (van het voetstuk)

De laatste tijd zijn er veel helden die van hun voetstuk vallen. Niet zozeer mijn eigen helden als wel die van een grote groep volgers. Van de ene zat het er al aan te komen, van anderen had je het niet verwacht. Van al deze helden kan in ieder geval gezegd worden dat ze in betere tijden een aardige prestatie hebben geleverd waardoor ze hun heldenstatus destijds wel verdiend hebben. En dat is meer dan je van enkele leugenachtige gevallen engelen kunt zeggen.

Wat te denken van positiviteitsgoeroe Ratelband. Justitie heeft bewijs in handen dat hij een rol heeft gespeeld bij de aangestoken brand van zijn eigen huis. Arme Emile: hij was al zo van de schans gedonderd en dan nu ook nog van het voetstuk. Ook de burgemeester van Haren die nooit de status van burgervader heeft gekregen moest het deze week ontgelden en accepteert de consequenties, hoewel dit (achteraf) van de gemeenteraad niet had gehoeven. Ook Meneer Kaktus is inmiddels al maanden negatief in het nieuws met allerlei frauduleuze handelingen. Een andere "held" die steeds meer in het gedrang komt is Google, dat nu toch echt toe moet geven de privacy van vele gebruikers geschonden te hebben. Microsoft ging hen voor door willens en wetens geen andere netbrowser voor te stellen (EU-boete van rond een half miljard euro). Ook Hyves zorgt na de overname alleen maar voor ellende voor de Telegraaf Media Groep (en een gouden handdruk van meer dan 1 miljoen voor de TMG-directeur die verantwoordelijk was voor het kopen van Hyves).

Eerder gevallen helden zijn natuurlijk Badr Hari, Strauss-Kahn, Saville en de Rooms-Katholieke kerk. Deze week komen daar zeker nog de autoriteiten in Noord-Frankrijk (sneeuwoverlast en aanpak), prostitutie-ervaringsdeskundige Perquin (ingehuurd door Amsterdam) en ik vermoed nog een prominent politicus bij (wie? wacht maar af!). Ook één van de peilers van onze rechtstaat, de zittende magistratuur, lijkt de laatste tijd de weg aardig kwijt (de staande magistratuur staat al geruime tijd niet meer op een sokkel).

Yomanda is dan weer zo'n omgekeerd geval en wordt niet langer formeel verweten de dood van een andere heldin van het Nederlandse volk op haar geweten te hebben. Maar of ze daarmee dan automatisch weer op haar voetstuk staat moet nog maar blijken. Vleugels van gevallen engelen zijn niet zomaar weer volledig intact.

Dit alles lijkt echter niks vergeleken bij die andere gevallen engel die leugen op leugen lijkt te stapelen en dat dan ook nog verpakt in een brief die de CITO-toets op geen enkele wijze kan doorstaan (en da's zeker een understatement). Eerst blind, vervolgens doof en nu kennelijk ook nog dom: het kan verkeren.

Broth€r$

Niet nieuw, wel actueel.

Broth€r$

Broth€r$ on Youtube.

ouwe koeien en dooie paarden

Zo'n dag ...

geen zin in dooie paarden

ze trekken voor geen moer

geen meter kom ik verder

met dat ge-ouwehoer

ouwe koeien uit de sloten

een put te laat gedempt

verzopen oud kadaver

lelijk in haar hemd

Inderdaad: een ander geluid en geen retoriek. Dat zouden meer mensen moeten doen!

vacature medewerker (dealer)

Nederland is corrupt en het systeem verrot.

Kijk, da's nog eens een leuke binnenkomer voor een bericht met enkele woorden over vacature-meldingen. De gemiddelde werkzoekende Nederlander weet meteen waar ik het over heb. De andere bezoekers van deze blog, zoals politici die liever hun kop in het zand steken, open ik graag de ogen.

Als je - net als ik - de laatste jaren de vacature-meldingen beziet valt toch wel wat op.

Ten eerste zijn er, op een enkele na, geen echte banen meer. Er wordt gezocht naar stagiaires (geen huur van te betalen), franchise-nemers (graag zelf geld meenemen) en vrijwilligers (hooguit de reiskosten vergoed). De weinige "echte" banen zijn dan vaak ook nog de grootste vloek van de hedendaagse maatschappij: werken op een call-centre.

De tweede observatie betreft het aantal vacature-meldingen van de diverse sites als Monsterboard, Jobbird, Trovit, etc. Het lijken er meer dan ooit tevoren.

Ten derde: als je dan bent ingeschreven voor een zogenaamd alert (bijv. voor een regio of zoekterm) dan krijg je goeddeels nooit waar je om vraagt. Geen enkele gevonden vacature lijkt in de verste verte op de door jou geambieerde functie. Maar ik krijg wel iedere dag enkele tientallen matches toegezonden per email. En de advertenties in de rand erbij natuurlijk.

Nou krijg ik via het dagelijkse nieuws met enige regelmaat te horen dat er in Nederland relatief weinig werklozen zijn, zeker in vergelijking met de zuidelijke Europese landen. We stevenen af op ongeveer 575.000 werklozen op de piek van deze recessie. Dat maakt deze recessie dan dus minder groot dan die van de jaren tachtig (meer dan 800.000 werklozen bij een kleinere beroepsbevolking), laat staan in vergelijking met de grote depressie van de jaren '30. Niks is echter minder waar. Niet om het beeld pessimistische te maken, maar feiten zijn feiten. We vergeten in de optelsom de vele miljoenen flexkrachten en zzp-ers (kleine ondernemers) die eigenlijk werkloos zijn en wachten op betere tijden (en dan rekenen we gemakshalve maar niet met de studenten en huisvrouwen/mannen die ook parttime of fulltime aan de slag zouden willen). Vooral de zzp-ers en een zo groot contingent aan uitzendkrachten hadden we in de jaren '80 niet of nauwelijks, maar nu zijn het er vele miljoenen. Het kan niet anders of we naderen op dit moment de werkloosheidscijfers van de jaren '80.

Voor alle werklozen geldt maar één ding op dit moment en dat is de kop boven water houden. Erg moeilijk met een te hoge hypotheek of een te hoge huur, maar ook moeilijk als je inwoont bij anderen.

De eenzijdige focus van de huidige generatie politici op geld en financiële instituten is daarbij hemeltergend. Vooral ook omdat daartoe niet opgeleide bewindslieden goochelen met cijfertjes alsof ze de whizz-kids van economie en financiën zijn. Niet dat het huishoudboekje niet op orde moet komen *. Maar niet ten koste van alles en iedereen. Er moet bovendien altijd hoop aan de horizon gloren. Hoop op een toekomst met een leuke baan en een eigen keuze hoe je je eigen wereld inricht. En hoe meer dit kabinet ook bezuinigt: de politici kunnen me maar geen beeld schetsen van hoe hun toekomst voor Nederland er uit ziet, iets waar we ons allemaal op kunnen verheugen.

De vacature-sites doorspitten heeft dus niet zoveel zin meer, de vacature-alerts kunnen direct in de spambox (afmelden is namelijk een crime). Het komt er in deze tijden op aan dat je nog iemand kent die weer iemand kent die weer contact heeft met iemand die nog iemand nodig heeft. Vroeger noemden we dat een kruiwagen, maar met de huidige malaise in de bouw en het steeds meer gebruiken van Engelse termen is het misschien beter om een term als dealer te omarmen? Tijd dus op zoek te gaan naar een eigen dealer...

* Visieloos. Vooral de VVD predikt de liberale geloofsbelijdenis van het huishoudboekje op orde en daarmee een betere en gezondere toekomst. Eerst meer werkloosheid om daarna meer banen te krijgen dus? Eerst de bouwwereld op zijn gat, bedrijven failliet en expertise verloren om over enkele jaren weer te gaan bouwen? Eerst grote pakketten overheidstaak overhevelen naar noodlijdende gemeenten? Grote mega-provincies maken waar niemand op zit te wachten? Bij een lagere verwachte groei van de economie geldt deze retoriek sowieso niet meer en is er echt meer visie nodig om de mensen in het land een toekomstbeeld te schetsen waar het naar toe kan en moet. Een grote politieke eensgezindheid om de financiële problemen aan te pakken lijkt dan mooi, maar is eigenlijk visieloos en leidt tot minder dan waar de mensen in Nederland recht op hebben.

Post Scriptum: Vergeet ik nog bijna in de opsomming van de vacatures die iedere dag aan vele duizenden werkzoekenden worden voorgehouden één soort van vacature te vermelden, die de laatste jaren erg in opkomst is. Naast de stage-baantjes, franchise-formules en vrijwilligerswerk is er steeds meer sprake van "spookvacatures". Dit zijn bijvoorbeeld "vergeten te verwijderen" vacature-meldingen (vaak omdat ze doorgeplaatst zijn van banensite naar banensite). "Vergeten" tussen aanhalingstekens omdat de werkgever (vaak een uitzend- of detacheringsbureau) het wel lekker vindt wat langer als werkverschaffend werkgever (positief in deze tijden, nietwaar?!) in beeld te blijven. Bovendien weet je het maar nooit en meldt er zich een ruwe diamant als werkzoekende aan die je wel kunt gebruiken. Dit geeft dan meteen het andere ergerlijke voorbeeld van een spookvacature: een vacature die er nooit is geweest, maar alleen voor pr-doeleinden wordt geplaatst.

Facebook: Game Over

Nou niet overdrijven: ook ik zit natuurlijk wel op social media: Twitter, Hyves, deze blog, een verlopen account op MySpace en een account op Google+ waar ik zo goed als niks mee doe. En inhoudelijk doe ik mijn muzikale en andere zaken natuurlijk ook op Soundcloud, Radio Airplay, Youtube, Tribe of Noise, Jango. Het onder mijn naam op Facebook aangemaakte account is overigens niet bij mij in beheer; nee, het is niet gehackt door PowNed zoals het account van de 50plus-voorman Krol, maar destijds opgezet door Madelon en inmiddels in gebruik als "melkkoe" voor de diverse spelletjes die op Facebook gespeeld kunnen worden.

eerst Hyves, daarna Facebook en nu Google+...

Noem me ouderwets (of welke andere term dan ook) maar het wil maar niet klikken tussen de overal aangeboden spelletjes en mijn persoontje. Ik heb zelfs niet de minste neiging om ermee te beginnen. Nog afgezien van het tijdverlies kan het me gewoon niet boeien. Ik spendeer mijn tijd liever aan creatieve muzikale projecten, het uitwerken van een nieuw idee, het schrijven van allerhande teksten of het lezen van achtergronden bij van alles en nog wat.

Wel leuk te zien dat mijn jongste telgen, Alena en Elyze, nu ook op Facebook te vinden zijn en er de grootste lol mee lijken te hebben. Zowel met de spelletjes als met hernieuwde contacten, onder andere met grote zus Bo. Ze proberen het medium sowieso tot aan en zelfs over de grens toe uit en ik begrijp dat er vanochtend - na een opvoedende waarschuwing van Madelon - met het schaamrood op de kaken toch wat opmerkingen verwijderd zijn, die kennelijk niet bedoeld waren voor de gehele wereld. Weer wat geleerd...

Inmiddels gebruik ik mijn Hyves-account alleen nog maar voor andere zaken dan waarvoor het bedoeld is. Ik ben benieuwd welke vaak domme marketingmethoden er worden gebruikt door vooral artiesten (in spee) om zichzelf en hun "creatieve" producten te promoten. Zelfs kinderen, waarvoor Hyves binnenkort (of is dat nu al) is bedoeld zullen hiervan niet gecharmeerd zijn en kijken daar dwars door heen.

Wat ik wel leuk vind zijn de inhoudelijke "social media-achtige" sites, zoals Soundcloud en Radio Airplay, waarmee je jezelf in the picture kunt krijgen bij luisteraars. Zeker leuk om dan ook nog eens wat terug te horen. Maar grosso modo geldt dat als je even niet actief bent op de diverse social media er eigenlijk vrij snel niks meer gebeurt, naar ik begrijp geldt dat zeker ook voor Facebook. Uit het oog uit het hart, dus. Behalve dan weer bij Blogger. Niet dat deze blog zoveel bekeken zal worden, maar iedere dag, ook de afgelopen maand dat ik niet actief was en geen blog heb geschreven, heb ik grappig genoeg gemiddeld tussen 50 en 100 bezoeken per dag. Toch leuk, hoewel ik er verder niks mee opschiet.

Twitter is op zichzelf wel weer een leuk medium, vooral als je de discussie durft aan te gaan met bijv. politici die je volgt. Vorig jaar nog intensief met Samsom over Fukushima, dan weer enkele opmerkingen over en weer met een NOS-journaliste of een paar rake tweets richting een linkse politica. Heerlijk. Vaak een goed begin van de dag of een welkome afsluiting. Ook leuk te zien dat mijn online krant "de VISI ON AIR" steeds meer likes krijgt en mensen of organisaties zich vereerd voelen genoemd te zijn. Overigens is ook je verblijf op Twitter natuurlijk niet veel meer dan zelf een tweet: te kort en te vluchtig.

Maar buiten dat alles, als je alle flauwekul die het toch is weg laat en ook geen spelletjes wil spelen, stelt het echt niks voor. Alleen al het idee dat Facebook zoveel miljarden dollars waard zou zijn wil er bij mij nog steeds niet in. De door een aandelenemissie rijk geworden Facebookers ten spijt: het bedrijf maakt per saldo nog steeds verlies of speelt maar net quit. En de hele wereld lijkt mee te (moeten) doen met de gekte. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als we er allemaal ineens mee zouden stoppen, geen likes en berichtjes, geen kattenfoto's delen, geen reactie op onzinnige opmerkingen en geen spelletjes spelen. Gewoon niks, gedurende pakweg een maand of twee, drie. Zijn ze dan failliet (of kan dat niet?), is er een ander die in het gat zou stappen. En willen we dat dan nog wel of stoppen we er dan massaal mee? Zoiets als roken, dat we inmiddels een kleine vijf eeuwen hebben volgehouden maar binnenkort toch echt massaal gaan weren en uitbannen.

Hoe dan ook: tot die tijd ben ik Faceless in Space ("dat zouden meer mensen moeten doen") en alleen actief te vinden op die sites waar echte interactie plaatsvindt, waar mijn creaties en die van anderen worden gezien en waar mensen niet zomaar een foto van een zojuist overleden huisdier "liken".

Ik wens iedereen, ook mijn dochters, dan ook verder veel plezier met Facebook en de te spelen spelletjes, zolang het nog duurt. In de tussentijd schrijf ik nog maar weer een hierop van toepassing zijnde tekst van een binnenkort uit te brengen song.

Andere Tijden (Voorbij)

Andere tijden

Achter een scherm

Quasi gesprek

In een zwerm

Draadloos verbonden

Lijkt zo dichtbij

Wireless verzonden

En weer kwijt

En je volgt me wel

En je like-t me wel

Retweet mijn bericht

Maar je kent me niet

En dat wat je ziet

Mijn online gezicht

Niets meer te zeggen

In de kakefonie

Van Youtube en Facebook

Slechts een tweet

Vluchtige plaatjes

Advertenties erbij

Blijven niet hangen

Voorbij

En je volgt me wel

En je like-t me wel

Als m'n vriend of als fan

Maar je kent me niet

En dat wat je ziet

Is niet echt wie ik ben

Andere tijden

Op het scherm zo dichtbij

In het echt ben je verder

Weer voorbij

Op 4 december 2010 schreef ik ook al eens een blog over dit onderwerp met de titel "Boek zonder gezicht en geen ruimte meer"

MVO: met minder marge tevreden

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) heeft ook alles te maken met de marge die overblijft. Zeker als je dit percentueel beziet kun je stellen dat een winstmarge boven de 25% eigenlijk asociaal en dus onverantwoord is. Op zo'n regel zijn natuurlijk uitzonderingen, zeker als het gaat om massa-producten of -diensten. De grote winsten van Microsoft, Apple en Samsung staan echter wel in schril contrast met de relatieve kleine marge van Facebook. Zie ik bij Bill Gates in ieder geval nog een eigen foundation om zijn schaamte over de hoge winstmarges af te kopen; bij Apple en Samsung is er slechts de roep om meer en wordt hooguit een kleinschalig onderzoek naar kinderarbeid verricht. Ook al ben ik geen fan van Facebook (ik heb nog steeds geen antwoord op de vraag wat Facebook voor mij zou kunnen doen), hun winstmarge is zo klein (MVO?) dat de aandeelhouders steeds luider beginnen te morren.

MVO is iets van de laatste jaren en niet echt gedefinieerd. De een roept iets over in je omgeving passen, de gemeenschap erbij betrekken. De ander zegt iets over milieu. Ook wordt het vaak verward met klantgerichtheid. Slechts zelden hoor je iets over een lagere winstmarge dan eigenlijk mogelijk is. De laagst mogelijke prijs voor de klant en de hoogst mogelijke beloning voor de medewerker. De eigen marge zo klein mogelijk dus.

Veel bedrijven zullen in deze tijden protesteren onder het uitroepen van "we zitten al aan de lage kant" of "meer zit er echt niet in". Deze bedrijven weigeren echter domweg te kijken naar hun overhead, hun overbodige kosten. In de hoop dat het binnenkort allemaal weer bijtrekt houden ze vast aan een duur kantoorpand, aan representatievergoedingen, aan overbodige ict-stokpaardjes, aan idiote beveiligingsmaatregelen, aan checks en dubbelchecks van medewerkers en financiële stromen, etc. En de Audi A6 kan natuurlijk echt niet zomaar ingewisseld worden voor een goedkoper en milieuvriendelijker variant.

Het gevolg is dat vele klanten te veel betalen. Niet alleen door prijsafspraken (zoals vandaag nog duidelijk is geworden in de chocoladebranche) maar vooral omdat bedrijven hun klanten teveel blijven vragen en hun medewerkers te weinig willen geven. De marge moet immers groot genoeg blijven om de eigen broekriem niet aan te hoeven halen. Er is crisis en dat moge dan wel zo zijn maar met minder zijn we niet tevreden.

Gelukkig zijn er positieve uitzonderingen. Zeker bij die bedrijven die zijn gestart in de crisis van de afgelopen jaren en nog geen overheadkosten hadden. Waar de visie er een is van goed voor zowel de medewerkers als de klanten, ook om de eigen plek te kunnen veroveren in de vaak door enkelen gedomineerde wereld.

Een voorbeeld? De hospitality-wereld waar een marge (tussen dat wat de klant betaalt en wat de hostess krijgt) van 100 tot 300% gebruikelijk is. "At my service!" lijkt het devies van menig hostessbureau. Het middenin de crisis in 2011 opgerichte Front2Back doet het met een marge van rond de 15% inderdaad een stuk beter en zeker maatschappelijk verantwoord. Dat deze eigen invulling van MVO aanslaat wordt duidelijk als je kijkt naar zowel de toename van het aantal klanten/opdrachtgevers als het aantal medewerkers dat staat te trappelen om te worden ingezet. Front2Back tornt daarmee niet aan de kwaliteit van de inzet, deze doet namelijk niet onder voor die via andere bureaus. Wel is er sprake van heldere en snelle communicatie, to the point, no nonsense en zonder opschmuck. Voor de meeste klanten en medewerkers een verademing ("zo kan het ook"), vooral voor andere bureaus behoorlijk schrikken. In het kader van de klant- en medewerkerstevredenheid is Front2Back zelf echter met minder marge dik tevreden.

Troonswisseling

Verwacht door vele insiders. Beatrix doet afstand. In de stijl van haar moeder: in januari aankondigen, op Koninginnedag afstand.

Alle lof. Nog steeds in haar kracht (hoewel ik haar wat onstabiel zag bewegen tijdens de laatste staatsbezoeken) en niet wachten. "Dat zouden meer mensen moeten doen". Denk maar aan het Engelse koningshuis waar Charles waarschijnlijk op z'n Louis XIV wordt overgeslagen. Ook in andere landen zie je nog oudgedienden op de troon, terwijl de opvolgers staan te trappelen: België, Spanje, etc.

Dus alle lof en na 33 jaar is een kleine luwte wel verdiend. Resteren enkele vragen, waaronder de naam voor de 30ste april: "koningendag", "koningdag" of houden we het bij "koninginnedag", zeker gezien de opvolger van koning Willem IV wederom een koningin gaat zijn? Andere vraag: wat gaan ze op 30 april in Amstelveen en De Rijp doen?

revolutie of reactie

Het blijft een keuze. Vaak inherent aan een mens. Gevormd door zijn genen en zijn latere vorming. Onontkoombaar.

Waar ik het over heb? Over de keuze tussen enerzijds creëren, ideeën spuien, bedenken, innoveren, verder kijken dan je neus lang is, zelfs de revolutie prediken als dat nodig is. Daar tegenover de keuze van behoudend zijn, reageren, eerder volgen en niet geloven in de mogelijkheid een betere wereld te kunnen creëren. Vaak ook een keuze tussen positief en vooruitstrevend en neerslachtig en achteruitgang.

ontwapenende revolutie?

Het scherpst is de tegenstelling in de moderne geschiedenis te zien geweest in de periode van 1789 tot ongeveer 1830. Eerst de kleurrijke maar ook zwartomrande (Franse) revolutie, met al zijn ideeën van vrijheid en gelijkheid die een wereld in beroering brachten, met recht gestopt in het Waterloo van Napoleon. Daarna de periode van de Reactie, een hang naar het oeroude en vooral fantasieloos, saai en (Weens) conservatief.

Ook het Europa van nu staat voor die keuze. Waar Cameron terug lijkt te willen naar een tijd waarin de afzonderlijke landen meer bevoegdheden hadden (Reactie) lijken de Eurofielen meer te voelen voor een voortzetting van de Revolutie, die twee eeuwen geleden - weliswaar op een andere wijze - ook door Napoleon werd gezocht: de belangrijkste bestuurlijke bevoegdheden in centrale handen.

Welke keuze anderen ook maken, zelf ben ik meer een voorstander van revolutie dan van reactie. Ik hou ervan vooruit te kijken, naar nieuwe horizonten en nieuwe tijden. Het onbekende tegemoet. Wel graag vredelievender dan de Franse revolutie van destijds, maar met hetzelfde elan. Met visie op een andere en betere wereld. Een wereld waarin bijvoorbeeld het saneren van de overheidsfinanciën met het oog op een toekomstig takenpakket wordt gedaan en in ieder geval meer is dan een botte bijl. Inmiddels groeit gelukkig het besef - onder andere bij onze kersverse 'Mister Euro' Dijsselbloem - dat dom saneren nooit tot een slimme reactie zal leiden. (Praten over) een slimme revolutie vaak wel tot domme reacties.

L'histoire se répète

le coq chante (3x)

Blogbericht "House of the Rising Sun (Casa del Sol naciente): 4287 keer gezien. Was in ieder geval een blog met inhoud.

Blogbericht "Ceci n'est pas une blog": 3325 keer gezien. Blog zonder inhoud, althans zonder doel. Wat beweegt mensen om het dan toch te willen lezen?

Blogbericht "L'histoire se répète": vandaag (18 januari 2013) gepost. Blog zonder inhoud. Enige doel: zien hoeveel keer dit gelezen gaat worden...

Nou vooruit: om er dan toch nog enige betekenis aan te geven en de Franstaligen op het verkeerde been te zetten een plaatje erbij met cryptische ondertitel in het kader van de actualiteit in Syrië, Mali en ...