Nederland is corrupt en het systeem verrot.
Kijk, da's nog eens een leuke binnenkomer voor een bericht met enkele woorden over vacature-meldingen. De gemiddelde werkzoekende Nederlander weet meteen waar ik het over heb. De andere bezoekers van deze blog, zoals politici die liever hun kop in het zand steken, open ik graag de ogen.
Als je - net als ik - de laatste jaren de vacature-meldingen beziet valt toch wel wat op.
Ten eerste zijn er, op een enkele na, geen echte banen meer. Er wordt gezocht naar stagiaires (geen huur van te betalen), franchise-nemers (graag zelf geld meenemen) en vrijwilligers (hooguit de reiskosten vergoed). De weinige "echte" banen zijn dan vaak ook nog de grootste vloek van de hedendaagse maatschappij: werken op een call-centre.
De tweede observatie betreft het aantal vacature-meldingen van de diverse sites als Monsterboard, Jobbird, Trovit, etc. Het lijken er meer dan ooit tevoren.
Ten derde: als je dan bent ingeschreven voor een zogenaamd alert (bijv. voor een regio of zoekterm) dan krijg je goeddeels nooit waar je om vraagt. Geen enkele gevonden vacature lijkt in de verste verte op de door jou geambieerde functie. Maar ik krijg wel iedere dag enkele tientallen matches toegezonden per email. En de advertenties in de rand erbij natuurlijk.
Nou krijg ik via het dagelijkse nieuws met enige regelmaat te horen dat er in Nederland relatief weinig werklozen zijn, zeker in vergelijking met de zuidelijke Europese landen. We stevenen af op ongeveer 575.000 werklozen op de piek van deze recessie. Dat maakt deze recessie dan dus minder groot dan die van de jaren tachtig (meer dan 800.000 werklozen bij een kleinere beroepsbevolking), laat staan in vergelijking met de grote depressie van de jaren '30. Niks is echter minder waar. Niet om het beeld pessimistische te maken, maar feiten zijn feiten. We vergeten in de optelsom de vele miljoenen flexkrachten en zzp-ers (kleine ondernemers) die eigenlijk werkloos zijn en wachten op betere tijden (en dan rekenen we gemakshalve maar niet met de studenten en huisvrouwen/mannen die ook parttime of fulltime aan de slag zouden willen). Vooral de zzp-ers en een zo groot contingent aan uitzendkrachten hadden we in de jaren '80 niet of nauwelijks, maar nu zijn het er vele miljoenen. Het kan niet anders of we naderen op dit moment de werkloosheidscijfers van de jaren '80.
Voor alle werklozen geldt maar één ding op dit moment en dat is de kop boven water houden. Erg moeilijk met een te hoge hypotheek of een te hoge huur, maar ook moeilijk als je inwoont bij anderen.
De eenzijdige focus van de huidige generatie politici op geld en financiële instituten is daarbij hemeltergend. Vooral ook omdat daartoe niet opgeleide bewindslieden goochelen met cijfertjes alsof ze de whizz-kids van economie en financiën zijn. Niet dat het huishoudboekje niet op orde moet komen *. Maar niet ten koste van alles en iedereen. Er moet bovendien altijd hoop aan de horizon gloren. Hoop op een toekomst met een leuke baan en een eigen keuze hoe je je eigen wereld inricht. En hoe meer dit kabinet ook bezuinigt: de politici kunnen me maar geen beeld schetsen van hoe hun toekomst voor Nederland er uit ziet, iets waar we ons allemaal op kunnen verheugen.
De vacature-sites doorspitten heeft dus niet zoveel zin meer, de vacature-alerts kunnen direct in de spambox (afmelden is namelijk een crime). Het komt er in deze tijden op aan dat je nog iemand kent die weer iemand kent die weer contact heeft met iemand die nog iemand nodig heeft. Vroeger noemden we dat een kruiwagen, maar met de huidige malaise in de bouw en het steeds meer gebruiken van Engelse termen is het misschien beter om een term als dealer te omarmen? Tijd dus op zoek te gaan naar een eigen dealer...
* Visieloos. Vooral de VVD predikt de liberale geloofsbelijdenis van het huishoudboekje op orde en daarmee een betere en gezondere toekomst. Eerst meer werkloosheid om daarna meer banen te krijgen dus? Eerst de bouwwereld op zijn gat, bedrijven failliet en expertise verloren om over enkele jaren weer te gaan bouwen? Eerst grote pakketten overheidstaak overhevelen naar noodlijdende gemeenten? Grote mega-provincies maken waar niemand op zit te wachten? Bij een lagere verwachte groei van de economie geldt deze retoriek sowieso niet meer en is er echt meer visie nodig om de mensen in het land een toekomstbeeld te schetsen waar het naar toe kan en moet. Een grote politieke eensgezindheid om de financiële problemen aan te pakken lijkt dan mooi, maar is eigenlijk visieloos en leidt tot minder dan waar de mensen in Nederland recht op hebben.
Post Scriptum: Vergeet ik nog bijna in de opsomming van de vacatures die iedere dag aan vele duizenden werkzoekenden worden voorgehouden één soort van vacature te vermelden, die de laatste jaren erg in opkomst is. Naast de stage-baantjes, franchise-formules en vrijwilligerswerk is er steeds meer sprake van "spookvacatures". Dit zijn bijvoorbeeld "vergeten te verwijderen" vacature-meldingen (vaak omdat ze doorgeplaatst zijn van banensite naar banensite). "Vergeten" tussen aanhalingstekens omdat de werkgever (vaak een uitzend- of detacheringsbureau) het wel lekker vindt wat langer als werkverschaffend werkgever (positief in deze tijden, nietwaar?!) in beeld te blijven. Bovendien weet je het maar nooit en meldt er zich een ruwe diamant als werkzoekende aan die je wel kunt gebruiken. Dit geeft dan meteen het andere ergerlijke voorbeeld van een spookvacature: een vacature die er nooit is geweest, maar alleen voor pr-doeleinden wordt geplaatst.
Kijk, da's nog eens een leuke binnenkomer voor een bericht met enkele woorden over vacature-meldingen. De gemiddelde werkzoekende Nederlander weet meteen waar ik het over heb. De andere bezoekers van deze blog, zoals politici die liever hun kop in het zand steken, open ik graag de ogen.
Als je - net als ik - de laatste jaren de vacature-meldingen beziet valt toch wel wat op.
Ten eerste zijn er, op een enkele na, geen echte banen meer. Er wordt gezocht naar stagiaires (geen huur van te betalen), franchise-nemers (graag zelf geld meenemen) en vrijwilligers (hooguit de reiskosten vergoed). De weinige "echte" banen zijn dan vaak ook nog de grootste vloek van de hedendaagse maatschappij: werken op een call-centre.
De tweede observatie betreft het aantal vacature-meldingen van de diverse sites als Monsterboard, Jobbird, Trovit, etc. Het lijken er meer dan ooit tevoren.
Ten derde: als je dan bent ingeschreven voor een zogenaamd alert (bijv. voor een regio of zoekterm) dan krijg je goeddeels nooit waar je om vraagt. Geen enkele gevonden vacature lijkt in de verste verte op de door jou geambieerde functie. Maar ik krijg wel iedere dag enkele tientallen matches toegezonden per email. En de advertenties in de rand erbij natuurlijk.
Nou krijg ik via het dagelijkse nieuws met enige regelmaat te horen dat er in Nederland relatief weinig werklozen zijn, zeker in vergelijking met de zuidelijke Europese landen. We stevenen af op ongeveer 575.000 werklozen op de piek van deze recessie. Dat maakt deze recessie dan dus minder groot dan die van de jaren tachtig (meer dan 800.000 werklozen bij een kleinere beroepsbevolking), laat staan in vergelijking met de grote depressie van de jaren '30. Niks is echter minder waar. Niet om het beeld pessimistische te maken, maar feiten zijn feiten. We vergeten in de optelsom de vele miljoenen flexkrachten en zzp-ers (kleine ondernemers) die eigenlijk werkloos zijn en wachten op betere tijden (en dan rekenen we gemakshalve maar niet met de studenten en huisvrouwen/mannen die ook parttime of fulltime aan de slag zouden willen). Vooral de zzp-ers en een zo groot contingent aan uitzendkrachten hadden we in de jaren '80 niet of nauwelijks, maar nu zijn het er vele miljoenen. Het kan niet anders of we naderen op dit moment de werkloosheidscijfers van de jaren '80.
Voor alle werklozen geldt maar één ding op dit moment en dat is de kop boven water houden. Erg moeilijk met een te hoge hypotheek of een te hoge huur, maar ook moeilijk als je inwoont bij anderen.
De eenzijdige focus van de huidige generatie politici op geld en financiële instituten is daarbij hemeltergend. Vooral ook omdat daartoe niet opgeleide bewindslieden goochelen met cijfertjes alsof ze de whizz-kids van economie en financiën zijn. Niet dat het huishoudboekje niet op orde moet komen *. Maar niet ten koste van alles en iedereen. Er moet bovendien altijd hoop aan de horizon gloren. Hoop op een toekomst met een leuke baan en een eigen keuze hoe je je eigen wereld inricht. En hoe meer dit kabinet ook bezuinigt: de politici kunnen me maar geen beeld schetsen van hoe hun toekomst voor Nederland er uit ziet, iets waar we ons allemaal op kunnen verheugen.
De vacature-sites doorspitten heeft dus niet zoveel zin meer, de vacature-alerts kunnen direct in de spambox (afmelden is namelijk een crime). Het komt er in deze tijden op aan dat je nog iemand kent die weer iemand kent die weer contact heeft met iemand die nog iemand nodig heeft. Vroeger noemden we dat een kruiwagen, maar met de huidige malaise in de bouw en het steeds meer gebruiken van Engelse termen is het misschien beter om een term als dealer te omarmen? Tijd dus op zoek te gaan naar een eigen dealer...
* Visieloos. Vooral de VVD predikt de liberale geloofsbelijdenis van het huishoudboekje op orde en daarmee een betere en gezondere toekomst. Eerst meer werkloosheid om daarna meer banen te krijgen dus? Eerst de bouwwereld op zijn gat, bedrijven failliet en expertise verloren om over enkele jaren weer te gaan bouwen? Eerst grote pakketten overheidstaak overhevelen naar noodlijdende gemeenten? Grote mega-provincies maken waar niemand op zit te wachten? Bij een lagere verwachte groei van de economie geldt deze retoriek sowieso niet meer en is er echt meer visie nodig om de mensen in het land een toekomstbeeld te schetsen waar het naar toe kan en moet. Een grote politieke eensgezindheid om de financiële problemen aan te pakken lijkt dan mooi, maar is eigenlijk visieloos en leidt tot minder dan waar de mensen in Nederland recht op hebben.
Post Scriptum: Vergeet ik nog bijna in de opsomming van de vacatures die iedere dag aan vele duizenden werkzoekenden worden voorgehouden één soort van vacature te vermelden, die de laatste jaren erg in opkomst is. Naast de stage-baantjes, franchise-formules en vrijwilligerswerk is er steeds meer sprake van "spookvacatures". Dit zijn bijvoorbeeld "vergeten te verwijderen" vacature-meldingen (vaak omdat ze doorgeplaatst zijn van banensite naar banensite). "Vergeten" tussen aanhalingstekens omdat de werkgever (vaak een uitzend- of detacheringsbureau) het wel lekker vindt wat langer als werkverschaffend werkgever (positief in deze tijden, nietwaar?!) in beeld te blijven. Bovendien weet je het maar nooit en meldt er zich een ruwe diamant als werkzoekende aan die je wel kunt gebruiken. Dit geeft dan meteen het andere ergerlijke voorbeeld van een spookvacature: een vacature die er nooit is geweest, maar alleen voor pr-doeleinden wordt geplaatst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten