Nou niet overdrijven: ook ik zit natuurlijk wel op social media: Twitter, Hyves, deze blog, een verlopen account op MySpace en een account op Google+ waar ik zo goed als niks mee doe. En inhoudelijk doe ik mijn muzikale en andere zaken natuurlijk ook op Soundcloud, Radio Airplay, Youtube, Tribe of Noise, Jango. Het onder mijn naam op Facebook aangemaakte account is overigens niet bij mij in beheer; nee, het is niet gehackt door PowNed zoals het account van de 50plus-voorman Krol, maar destijds opgezet door Madelon en inmiddels in gebruik als "melkkoe" voor de diverse spelletjes die op Facebook gespeeld kunnen worden.
Noem me ouderwets (of welke andere term dan ook) maar het wil maar niet klikken tussen de overal aangeboden spelletjes en mijn persoontje. Ik heb zelfs niet de minste neiging om ermee te beginnen. Nog afgezien van het tijdverlies kan het me gewoon niet boeien. Ik spendeer mijn tijd liever aan creatieve muzikale projecten, het uitwerken van een nieuw idee, het schrijven van allerhande teksten of het lezen van achtergronden bij van alles en nog wat.
Wel leuk te zien dat mijn jongste telgen, Alena en Elyze, nu ook op Facebook te vinden zijn en er de grootste lol mee lijken te hebben. Zowel met de spelletjes als met hernieuwde contacten, onder andere met grote zus Bo. Ze proberen het medium sowieso tot aan en zelfs over de grens toe uit en ik begrijp dat er vanochtend - na een opvoedende waarschuwing van Madelon - met het schaamrood op de kaken toch wat opmerkingen verwijderd zijn, die kennelijk niet bedoeld waren voor de gehele wereld. Weer wat geleerd...
Inmiddels gebruik ik mijn Hyves-account alleen nog maar voor andere zaken dan waarvoor het bedoeld is. Ik ben benieuwd welke vaak domme marketingmethoden er worden gebruikt door vooral artiesten (in spee) om zichzelf en hun "creatieve" producten te promoten. Zelfs kinderen, waarvoor Hyves binnenkort (of is dat nu al) is bedoeld zullen hiervan niet gecharmeerd zijn en kijken daar dwars door heen.
Wat ik wel leuk vind zijn de inhoudelijke "social media-achtige" sites, zoals Soundcloud en Radio Airplay, waarmee je jezelf in the picture kunt krijgen bij luisteraars. Zeker leuk om dan ook nog eens wat terug te horen. Maar grosso modo geldt dat als je even niet actief bent op de diverse social media er eigenlijk vrij snel niks meer gebeurt, naar ik begrijp geldt dat zeker ook voor Facebook. Uit het oog uit het hart, dus. Behalve dan weer bij Blogger. Niet dat deze blog zoveel bekeken zal worden, maar iedere dag, ook de afgelopen maand dat ik niet actief was en geen blog heb geschreven, heb ik grappig genoeg gemiddeld tussen 50 en 100 bezoeken per dag. Toch leuk, hoewel ik er verder niks mee opschiet.
Twitter is op zichzelf wel weer een leuk medium, vooral als je de discussie durft aan te gaan met bijv. politici die je volgt. Vorig jaar nog intensief met Samsom over Fukushima, dan weer enkele opmerkingen over en weer met een NOS-journaliste of een paar rake tweets richting een linkse politica. Heerlijk. Vaak een goed begin van de dag of een welkome afsluiting. Ook leuk te zien dat mijn online krant "de VISI ON AIR" steeds meer likes krijgt en mensen of organisaties zich vereerd voelen genoemd te zijn. Overigens is ook je verblijf op Twitter natuurlijk niet veel meer dan zelf een tweet: te kort en te vluchtig.
Maar buiten dat alles, als je alle flauwekul die het toch is weg laat en ook geen spelletjes wil spelen, stelt het echt niks voor. Alleen al het idee dat Facebook zoveel miljarden dollars waard zou zijn wil er bij mij nog steeds niet in. De door een aandelenemissie rijk geworden Facebookers ten spijt: het bedrijf maakt per saldo nog steeds verlies of speelt maar net quit. En de hele wereld lijkt mee te (moeten) doen met de gekte. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als we er allemaal ineens mee zouden stoppen, geen likes en berichtjes, geen kattenfoto's delen, geen reactie op onzinnige opmerkingen en geen spelletjes spelen. Gewoon niks, gedurende pakweg een maand of twee, drie. Zijn ze dan failliet (of kan dat niet?), is er een ander die in het gat zou stappen. En willen we dat dan nog wel of stoppen we er dan massaal mee? Zoiets als roken, dat we inmiddels een kleine vijf eeuwen hebben volgehouden maar binnenkort toch echt massaal gaan weren en uitbannen.
Hoe dan ook: tot die tijd ben ik Faceless in Space ("dat zouden meer mensen moeten doen") en alleen actief te vinden op die sites waar echte interactie plaatsvindt, waar mijn creaties en die van anderen worden gezien en waar mensen niet zomaar een foto van een zojuist overleden huisdier "liken".
Ik wens iedereen, ook mijn dochters, dan ook verder veel plezier met Facebook en de te spelen spelletjes, zolang het nog duurt. In de tussentijd schrijf ik nog maar weer een hierop van toepassing zijnde tekst van een binnenkort uit te brengen song.
Op 4 december 2010 schreef ik ook al eens een blog over dit onderwerp met de titel "Boek zonder gezicht en geen ruimte meer"
 |
| eerst Hyves, daarna Facebook en nu Google+... |
Noem me ouderwets (of welke andere term dan ook) maar het wil maar niet klikken tussen de overal aangeboden spelletjes en mijn persoontje. Ik heb zelfs niet de minste neiging om ermee te beginnen. Nog afgezien van het tijdverlies kan het me gewoon niet boeien. Ik spendeer mijn tijd liever aan creatieve muzikale projecten, het uitwerken van een nieuw idee, het schrijven van allerhande teksten of het lezen van achtergronden bij van alles en nog wat.
Wel leuk te zien dat mijn jongste telgen, Alena en Elyze, nu ook op Facebook te vinden zijn en er de grootste lol mee lijken te hebben. Zowel met de spelletjes als met hernieuwde contacten, onder andere met grote zus Bo. Ze proberen het medium sowieso tot aan en zelfs over de grens toe uit en ik begrijp dat er vanochtend - na een opvoedende waarschuwing van Madelon - met het schaamrood op de kaken toch wat opmerkingen verwijderd zijn, die kennelijk niet bedoeld waren voor de gehele wereld. Weer wat geleerd...
Inmiddels gebruik ik mijn Hyves-account alleen nog maar voor andere zaken dan waarvoor het bedoeld is. Ik ben benieuwd welke vaak domme marketingmethoden er worden gebruikt door vooral artiesten (in spee) om zichzelf en hun "creatieve" producten te promoten. Zelfs kinderen, waarvoor Hyves binnenkort (of is dat nu al) is bedoeld zullen hiervan niet gecharmeerd zijn en kijken daar dwars door heen.
Wat ik wel leuk vind zijn de inhoudelijke "social media-achtige" sites, zoals Soundcloud en Radio Airplay, waarmee je jezelf in the picture kunt krijgen bij luisteraars. Zeker leuk om dan ook nog eens wat terug te horen. Maar grosso modo geldt dat als je even niet actief bent op de diverse social media er eigenlijk vrij snel niks meer gebeurt, naar ik begrijp geldt dat zeker ook voor Facebook. Uit het oog uit het hart, dus. Behalve dan weer bij Blogger. Niet dat deze blog zoveel bekeken zal worden, maar iedere dag, ook de afgelopen maand dat ik niet actief was en geen blog heb geschreven, heb ik grappig genoeg gemiddeld tussen 50 en 100 bezoeken per dag. Toch leuk, hoewel ik er verder niks mee opschiet.
Twitter is op zichzelf wel weer een leuk medium, vooral als je de discussie durft aan te gaan met bijv. politici die je volgt. Vorig jaar nog intensief met Samsom over Fukushima, dan weer enkele opmerkingen over en weer met een NOS-journaliste of een paar rake tweets richting een linkse politica. Heerlijk. Vaak een goed begin van de dag of een welkome afsluiting. Ook leuk te zien dat mijn online krant "de VISI ON AIR" steeds meer likes krijgt en mensen of organisaties zich vereerd voelen genoemd te zijn. Overigens is ook je verblijf op Twitter natuurlijk niet veel meer dan zelf een tweet: te kort en te vluchtig.
Maar buiten dat alles, als je alle flauwekul die het toch is weg laat en ook geen spelletjes wil spelen, stelt het echt niks voor. Alleen al het idee dat Facebook zoveel miljarden dollars waard zou zijn wil er bij mij nog steeds niet in. De door een aandelenemissie rijk geworden Facebookers ten spijt: het bedrijf maakt per saldo nog steeds verlies of speelt maar net quit. En de hele wereld lijkt mee te (moeten) doen met de gekte. Ik vraag me af wat er zou gebeuren als we er allemaal ineens mee zouden stoppen, geen likes en berichtjes, geen kattenfoto's delen, geen reactie op onzinnige opmerkingen en geen spelletjes spelen. Gewoon niks, gedurende pakweg een maand of twee, drie. Zijn ze dan failliet (of kan dat niet?), is er een ander die in het gat zou stappen. En willen we dat dan nog wel of stoppen we er dan massaal mee? Zoiets als roken, dat we inmiddels een kleine vijf eeuwen hebben volgehouden maar binnenkort toch echt massaal gaan weren en uitbannen.
Hoe dan ook: tot die tijd ben ik Faceless in Space ("dat zouden meer mensen moeten doen") en alleen actief te vinden op die sites waar echte interactie plaatsvindt, waar mijn creaties en die van anderen worden gezien en waar mensen niet zomaar een foto van een zojuist overleden huisdier "liken".
Ik wens iedereen, ook mijn dochters, dan ook verder veel plezier met Facebook en de te spelen spelletjes, zolang het nog duurt. In de tussentijd schrijf ik nog maar weer een hierop van toepassing zijnde tekst van een binnenkort uit te brengen song.
Andere Tijden (Voorbij)
Andere tijden
Achter een scherm
Quasi gesprek
In een zwerm
Draadloos verbonden
Lijkt zo dichtbij
Wireless verzonden
En weer kwijt
En je volgt me wel
En je like-t me wel
Retweet mijn bericht
Maar je kent me niet
En dat wat je ziet
Mijn online gezicht
Niets meer te zeggen
In de kakefonie
Van Youtube en Facebook
Slechts een tweet
Vluchtige plaatjes
Advertenties erbij
Blijven niet hangen
Voorbij
En je volgt me wel
En je like-t me wel
Als m'n vriend of als fan
Maar je kent me niet
En dat wat je ziet
Is niet echt wie ik ben
Andere tijden
Op het scherm zo dichtbij
In het echt ben je verder
Weer voorbij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten