MVO: met minder marge tevreden

Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) heeft ook alles te maken met de marge die overblijft. Zeker als je dit percentueel beziet kun je stellen dat een winstmarge boven de 25% eigenlijk asociaal en dus onverantwoord is. Op zo'n regel zijn natuurlijk uitzonderingen, zeker als het gaat om massa-producten of -diensten. De grote winsten van Microsoft, Apple en Samsung staan echter wel in schril contrast met de relatieve kleine marge van Facebook. Zie ik bij Bill Gates in ieder geval nog een eigen foundation om zijn schaamte over de hoge winstmarges af te kopen; bij Apple en Samsung is er slechts de roep om meer en wordt hooguit een kleinschalig onderzoek naar kinderarbeid verricht. Ook al ben ik geen fan van Facebook (ik heb nog steeds geen antwoord op de vraag wat Facebook voor mij zou kunnen doen), hun winstmarge is zo klein (MVO?) dat de aandeelhouders steeds luider beginnen te morren.

MVO is iets van de laatste jaren en niet echt gedefinieerd. De een roept iets over in je omgeving passen, de gemeenschap erbij betrekken. De ander zegt iets over milieu. Ook wordt het vaak verward met klantgerichtheid. Slechts zelden hoor je iets over een lagere winstmarge dan eigenlijk mogelijk is. De laagst mogelijke prijs voor de klant en de hoogst mogelijke beloning voor de medewerker. De eigen marge zo klein mogelijk dus.

Veel bedrijven zullen in deze tijden protesteren onder het uitroepen van "we zitten al aan de lage kant" of "meer zit er echt niet in". Deze bedrijven weigeren echter domweg te kijken naar hun overhead, hun overbodige kosten. In de hoop dat het binnenkort allemaal weer bijtrekt houden ze vast aan een duur kantoorpand, aan representatievergoedingen, aan overbodige ict-stokpaardjes, aan idiote beveiligingsmaatregelen, aan checks en dubbelchecks van medewerkers en financiële stromen, etc. En de Audi A6 kan natuurlijk echt niet zomaar ingewisseld worden voor een goedkoper en milieuvriendelijker variant.

Het gevolg is dat vele klanten te veel betalen. Niet alleen door prijsafspraken (zoals vandaag nog duidelijk is geworden in de chocoladebranche) maar vooral omdat bedrijven hun klanten teveel blijven vragen en hun medewerkers te weinig willen geven. De marge moet immers groot genoeg blijven om de eigen broekriem niet aan te hoeven halen. Er is crisis en dat moge dan wel zo zijn maar met minder zijn we niet tevreden.

Gelukkig zijn er positieve uitzonderingen. Zeker bij die bedrijven die zijn gestart in de crisis van de afgelopen jaren en nog geen overheadkosten hadden. Waar de visie er een is van goed voor zowel de medewerkers als de klanten, ook om de eigen plek te kunnen veroveren in de vaak door enkelen gedomineerde wereld.

Een voorbeeld? De hospitality-wereld waar een marge (tussen dat wat de klant betaalt en wat de hostess krijgt) van 100 tot 300% gebruikelijk is. "At my service!" lijkt het devies van menig hostessbureau. Het middenin de crisis in 2011 opgerichte Front2Back doet het met een marge van rond de 15% inderdaad een stuk beter en zeker maatschappelijk verantwoord. Dat deze eigen invulling van MVO aanslaat wordt duidelijk als je kijkt naar zowel de toename van het aantal klanten/opdrachtgevers als het aantal medewerkers dat staat te trappelen om te worden ingezet. Front2Back tornt daarmee niet aan de kwaliteit van de inzet, deze doet namelijk niet onder voor die via andere bureaus. Wel is er sprake van heldere en snelle communicatie, to the point, no nonsense en zonder opschmuck. Voor de meeste klanten en medewerkers een verademing ("zo kan het ook"), vooral voor andere bureaus behoorlijk schrikken. In het kader van de klant- en medewerkerstevredenheid is Front2Back zelf echter met minder marge dik tevreden.