Erg, heel erg. Triest ook. Misbruik. Had het voorkomen kunnen worden? Kan het voor de toekomst voorkomen worden? Geen idee hoe daar precies mee om te gaan.
Ik weet wel dat er niemand mee gediend is door het breeduit te blijven presenteren als nieuws. Nieuws was het gisteren. Uitmelken is inmiddels echter begonnen. De psychotherapeuten, opvoedkundige adviseurs, etc. Iedereen die erbij gehaald kan worden, omdat ze een mening zouden kunnen hebben, wordt aangezocht. En zonder uitzondering lijken ze allemaal bereidwillig voor de camera, achter de microfoon of achter het toetsenbord hun mening te geven. Hun veelal unieke belichting van de zaak. Die enorm schokkende zaak, dat is onweerlegbaar.
Ik ben het echter ook zat. Ben eigenlijk zelfs geschokt. Iedere keer opnieuw als er een ramp is. Een tsunami. Of een neergestort Turks toestel. Of een idioot uit Nederland die waarschijnlijk voor de tweede keer een meisje vermoord. De ergste tot nu toe was in de zaak Millie Boele. Geschokt ben ik vooral door de manier waarop de totale media telkens weer op een dergelijk drama springt. Niks verkoopt beter. Brood en spelen voor het volk. Maar niks ergert mij meer dan de iedere keer weer tevoorschijn komende geilheid van de media. Ze durven zich nog net niet af te vragen hoe het dan precies allemaal in zijn werk ging, maar ook die lijn zal binnenkort wel overschreden worden.
Geschokt ben ik, tweemaal.
Hier een eerste verzameling berichten, in één dagblad, nauwelijks één dag na het echte nieuwsbericht.
Over bezorgde ouders
Over de verdachte
Eerder nieuws
Over de opvang
Over politieinzet
Over bodemprijzen
Over wat de gemeente doet
Over telefoneren
Over een echtgenoot
Over een Afrikaans weeshuis
Over een vrijwilliger
Over de straf
Over een sociaal netwerk
Een psycholoog
En de verkeerde school
de grenzenloze geilheid van de media zal zijn grenzen steeds verder verleggen. Ik moet steeds denken aan de film 'Running man' uit 1987 met Arnold Schwarzenegger. Ooit, als de media hun macht nog meer hebben weten uit te breiden, bieden de media de daders de mogelijkheid om voor hen op te treden (en hen dus winsten te bezorgen) of hun straf uit te zitten.
BeantwoordenVerwijderenZo ver is het gelukkig nog niet, maar laten we ons bewust zijn dat de media winst nastreven met deze sensatieberichtgeving en de daders zich bij een rechtzaak kunnen beroepen op de mediaaandacht en strafvermindering afdwingen kunnen.
Het selectieve karakter van de mediaaandacht is bovendien een punt van aandacht. Waarom moet de een zichzelf zijn leven lang met 100.000 treffers op internet terugvinden voor een daad, terwijl de ander er met een milde anonieme straf vanaf komt? justice is blind, maar niet heus.
Je hebt helemaal gelijk!
BeantwoordenVerwijderenHet uitmelken is ook geen nieuws, dat hebben ze niet. Het is het eindeloos herhalen van dezelfde feitjes, evt. net in iets andere bewoordingen, het zgn. nietszeggend vraaggesprekje in een journaal, alleen als opvulling, want er komt niks nieuws uit, ook vooral bedoeld voor een laag IQ; open deuren intrappen, etc.
BeantwoordenVerwijderenMoeten we daarvoor 5 reclames in een serie van 40 minuten verdragen? Ik betaal liever weer het oude kijk- en luistergeld!
Het uitmelken vindt ik ook niet nodig. Voor de rest is het overdreven om te stellen dat het nieuws geen nieuws meer is. iedereen zit toch maar voor de buis of leest er over in de krant of internet. En het ene drama is maatschappelijk groter dan het ander. Geen enkele zaak is gelijk.
BeantwoordenVerwijderenHet is juist goed dat dit soort zaken naar buiten komen en dat er gekeken wordt naar wat er beter kan.
BeantwoordenVerwijderenWaarom moeten Amerikanen ons bellen dat er een vent zich in Amsterdam vergrijpt aan kleine kinderen?
Waarom hadden we dat zelf niet door en meteen aangepakt?
Waarom is er blijkbaar geen beleid op dat kinderdagverblijf?
Waarom worden ouders niet serieus genomen?
Het is prima dat er maatschappelijke discussies worden opgeroepen met als resultaat dat we weten waar we staan als samenleving en knelpunten samen oplossen. De media hebben daarin een belangrijke rol.