Crisis gewenst? Crisis gewenst!!!

Crisis. De afgelopen jaren is het woord echt weer in zwang. Beetje begonnen met de kredietcrisis of eigenlijk bankencrisis. Daarna al vrij snel gepolitiseerd door het nationaliseren van banken en inzetten van de eerste maatregelen. Vervolgens veel minder autoverkopen, minder huizenverkopen (eigenlijk al van voor de kredietcrisis), etc. Allemaal bekend.

Daarna verkiezingstijd. Gewenste crisis bij CDA naar verwachting gekomen. Onverwacht is die bij de PvdA die door de inzet van burgemeester Cohen maar voortduurt.

Ten aanzien van de PVV had menigeen gehoopt op LPF-achtige toestanden, maar na eerste kleinere perikelen die uitvergroot zijn in de media is het daar voor velen verrassend rustig. Zo ook binnen de VVD: nauwelijks een onvertogen woord. Het lukt de gehele oppositie in ieder geval niet een echte vuist te maken en de onrust, die met de bezuinigingsmaatregelen gepaard gaat, te kanaliseren en om te zetten in crisis binnen VVD en PVV. Da's toch knap van de heren Rutte en Wilders. Betekent ook dat het charisma en/of de leiding nemen zich uitbetaalt in steun voor het ingezette beleid. Ook in de twee kamers der Staten-Generaal. Nipt, maar toch.

Er lijkt dus de laatste tijd een noodzaak tot crisis. De crisis is gewenst! Is Ajax immers niet uiteindelijk kampioen geworden mede dankzij een crisis binnen de club? Krijgen de Grieken niet 21% meer toeristen dit jaar als gevolg van de automatisch met de crisis gepaard gaande promotie? Zelfs Blatter ziet de urge om uiteindelijk de crisis over de FIFA uit te spreken en gaat daardoor later de geschiedenisboeken in als de hervormer van het voetbal.

Problemen zien en benoemen en er mee aan de slag gaan lijkt de trend. En als je dat niet kunt dan wordt je ter vermaak tentoongesteld. De publieke schandpaal is weer in ere hersteld voor plucheklevers en hakkelaars. Zolang ze de crisis niet omarmen en serieus nemen. De crisis moet!

Mooiste twee gevallen in de politiek van dit moment zijn toch eigenlijk CDA en PvdA. Beide partijen waren jarenlang de grootste twee in Nederland. Beide partijen staan onder druk. Maar in plaats van de crisis in hun partij onder ogen te zien en te omarmen wordt er gedaan alsof er niks aan de hand is. Vooral de leiders Maxime en Job scoren erg slecht als het gaat om het onderkennen, benoemen en aanpakken van de problemen. Ze houden zich bezig met allerlei futiliteiten, zoals Duitse kernenergie, en verliezen ondertussen het noodzakelijke contact met de eigen achterban. Dit terwijl de crisis in hun onderscheiden partijen voorrang zou moeten krijgen boven de onnozele, vaak hakkelend en onduidelijk uitgesproken retoriek. In de achterban van beide partijen zijn er steeds meer mensen die dit ook zien, maar het zijn altijd de leiders binnen een partij die ook een daadwerkelijke keuze moeten maken. En dan moeten toegeven dat ze het niet altijd goed hebben gezien. En dat is dan weer gezichtsverlies. En dat laatste past niet zo goed bij grote ego's. En da's dan weer jammer. Voor hun partijen. Voor het kleurrijke politieke landschap van Nederland.

Crisis is soms gewenst. Noodzakelijk. Om de verandering in te zetten. Schoon schip te maken. Soms met de huidige kapitein. Soms zonder omdat het schip anders zinkt.

Bleeker pikt ook een graantje crisisvoer mee.
Ook de Grieken zelf zijn boos.
Trichet zegt: doen! Veto.